Transport sanitarny

Rozdział publikacji: ABC... dla pacjenta

Na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego w tym lotniczego do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie i z powrotem, w następujących przypadkach:

1. konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej
2. wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia
3. dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego.

W przypadkach niewymienionych powyżej, tzn. w odniesieniu do pacjentów, którym lekarz (felczer) ubezpieczenia zdrowotnego zlecił przejazd, a którzy:
1) nie wymagają podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej lub nie zachodzi wobec nich potrzeba zachowania ciągłości leczenia
2) nie posiadają dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia w najbliższym zakładzie opieki zdrowotnej, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie
- transport przysługuje odpłatnie lub za częściową odpłatnością, przy czym Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 grudnia 2004 r. określa wykaz grup jednostek chorobowych, stopnie niesprawności oraz wysokość udziału własnego w kosztach przejazdu (Dz. U. nr 275, poz. 2731).

W wykazie grup jednostek chorobowych, ze względu na które lekarz (felczer) ubezpieczenia zdrowotnego ustala stopień niesprawności, w celu ustalenia udziału własnego świadczeniobiorcy w kosztach przejazdu środkami transportu sanitarnego wskazano:

1) choroby krwi i narządów krwiotwórczych
2) choroby nowotworowe
3) choroby oczu
4) choroby przemiany materii
5) choroby psychiczne i zaburzenia zachowania
6) choroby skóry i tkanki podskórnej
7) choroby układu krążenia
8) choroby układu moczowo-płciowego
9) choroby układu nerwowego 10 choroby układu oddechowego
11) choroby układu ruchu
12) choroby układu trawiennego
13) choroby układu wydzielania wewnętrznego
14) choroby zakaźne i pasożytnicze
15) urazy i zatrucia
16) wady rozwojowe wrodzone, zniekształcenia i aberracje chromosomowe.

Przy określaniu stopnia niesprawności dla świadczeniobiorców uwzględnia się:
1) możliwość samodzielnego poruszania się oraz konieczność pomocy drugiej osoby przy korzystaniu ze środków transportu publicznego
2) ogólny stan zdrowia.

W zależności od wskazań medycznych ustalonych przy uwzględnieniu ww. chorób oraz czynników, o których mowa powyżej, określa się dwa stopnie niesprawności:

1. niesprawność I stopnia - do której zalicza się osobę zdolną do poruszania się przy wykorzystaniu środków pomocniczych i przedmiotów ortopedycznych bez stałej pomocy innej osoby i zdolną do korzystania ze środków transportu publicznego
2. niesprawność II stopnia - do której zalicza się osobę zdolną do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymagającą przy korzystaniu ze środków transportu publicznego pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.

W przypadku pacjentów, wobec których ustalono:

1. niesprawność I stopnia - udział własny świadczeniobiorcy w kosztach przewozu środkiem transportu sanitarnego wynosi 100 proc.
2. niesprawność II stopnia - udział własny świadczeniobiorcy w kosztach przewozu środkiem transportu sanitarnego wynosi 60 proc.

W uzasadnionych przypadkach (konieczność natychmiastowego leczenia, duże odległości) stosuje się środki transportu lotniczego.

Spis treści:

1. Wstęp

2. Kto ma prawo do świadczeń zdrowotnych?

3. Świadczenia zdrowotne

4. Zaopatrzenie w leki

5. Transport sanitarny

6. Zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze

7. Leczenie uzdrowiskowe

8. Ochrona zdrowia psychicznego

9. Dokumentacja medyczna

10. Leczenie za granicą

11. Prawa pacjenta

12. Ochrona praw ubezpieczonych i praw pacjenta

13. Dane teleadresowe