Lewy panel

Wersja do druku

VI Niepełnosprawny rolnik - ulgi i uprawnienia - instytucje

31.01.2007

Jesteś w zasobie archiwalnym naszego portalu. Informacje z tego artykułu mogą być nieaktualne. Polecamy nowsze artykuły na ten temat na naszym portalu. Zachęcamy do skorzystania z naszej wyszukiwarki.

Rozdział publikacji: Co trzeba wiedzieć o KRUS

Niepełnosprawny rolnik ma prawo do pomocy, jaka przysługuje osobie niepełnosprawnej. Większość zadań ustawowych związanych z osobami niepełnosprawnymi realizowana jest w Powiatowych Centrach Pomocy Rodzinie lub Miejskich i Gminnych Ośrodkach Pomocy Społecznej (właściwych dla miejsca zamieszkania). Są to m.in:

pomoc w zakresie dofinansowania do sprzętu rehabilitacyjnego, przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych
pomoc w likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych
dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego.

Pomoc w zakresie dofinansowania do sprzętu rehabilitacyjnego, przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych.

Słowniczek

Przedmioty ortopedyczne - to przyrządy ortopedyczne, niezbędne osobie niepełnosprawnej w przypadku trwałego inwalidztwa, w okresie choroby lub usprawnienia leczniczego.
Przedmioty ortopedyczne przysługują bezpłatnie lub częściowo odpłatnie, raz na 2, 3, 4 lub 5 lat (w zależności od przedmiotu).

Środki pomocnicze - to takie środki, które ułatwiają w znacznym stopniu bądź wręcz umożliwiają funkcjonowanie osoby niepełnosprawnej w środowisku społecznym (są nimi m.in. pomoce optyczne dla niedowidzących, aparaty słuchowe, cewniki, pieluchomajtki itp.).

Kto może ubiegać się o pomoc w zaopatrzeniu w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze?

prawo do otrzymania określonego rodzaju przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego (bezpłatnie lub częściowo odpłatnie) mają osoby ubezpieczone oraz osoby pozostające na ich utrzymaniu
przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze przyznawane są na własność. ponowne przyznanie zaopatrzenia może nastąpić po upływie okresu jego używalności, zgodnie z obowiązującymi przepisami
w sytuacji gdy cena przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych jest wyższa niż limit określony przepisami - różnicę pokrywa uprawniony, ale może skorzystać z dofinansowania przyznawanego przez PCPR właściwe dla miejsca zamieszkania - pod warunkiem że jest osobą niepełnosprawną
o dofinansowanie można się ubiegać, jeżeli dany przedmiot lub środek jest przyznawany na podstawie odrębnych przepisów. Oznacza to, że dany przedmiot musi znajdować się na liście świadczeń przysługujących osobie niepełnosprawnej z ubezpieczenia społecznego, a wymienionych we właściwych rozporządzeniach - czyli
- Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowego wykazu wyrobów medycznych, będących przedmiotami ortopedycznymi i środków pomocniczych, wysokości u działu własnego świadczeniobiorcy w cenie ich nabycia, kryteriów ich przyznawania, okresów ich użytkowania, a także wyrobów medycznych będących przedmiotami ortopedycznymi podlegającymi naprawie, w zależności od wskazań medycznych oraz wzoru zlecenia na zaopatrzenie w te wyroby i środki (Dz. U. Nr 276 poz. 2739 z późn. zm.)
- Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie limitu cen wyrobów medycznych, będących przedmiotami ortopedycznymi i środków pomocniczych, o takim samym zastosowaniu, ale różnych cenach, oraz limitu cen dla napraw przedmiotów ortopedycznych (Dz. U. Nr 275 poz. 2732 z późn. zm.)
dofinansowanie z PCPR przysługuje, jeżeli średni miesięczny dochód obliczany z ostatnich trzech miesięcy przed złożeniem wniosku nie przekracza
50 proc. przeciętnego wynagrodzenia na członka rodziny pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym (rolnym) i 65 proc. - w przypadku osoby samotnej
wysokość dofinansowania zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze wynosi:
a) do 100 proc. udziału własnego osoby niepełnosprawnej w limicie ceny ustalonym na podstawie odrębnych przepisów - jeżeli taki udział jest wymagany
b) do 150 proc. limitu, o którym mowa w lit. a), wyznaczonego przez Kasę Chorych oraz wymaganego udziału własnego osoby niepełnosprawnej w zakupie tych przedmiotów i środków - jeżeli cena zakupu jest wyższa niż ustalony limit.

PRZYKŁAD:
Jeżeli limit na wózek tzw. aktywny wynosi 1500 zł, a cena wózka przekracza taką kwotę, to z PCPR można uzyskać maksymalnie 2250 zł (czyli 150 proc. kwoty limitu) i w sumie można dysponować kwotą 3750 zł.
Jeżeli natomiast cena sprzętu nie przekracza limitu wyznaczonego przepisami, ale wymagany jest udział własny w zakupie, to PCPR może sfinansować nawet 100 proc. tego udziału. Dokumenty, które należy złożyć do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (w przypadku ubiegania się o dofinansowanie do zakupu sprzętu ortopedycznego i środków pomocniczych), to:
a) odpowiedni wniosek o dofinansowanie
b) ksero orzeczenia o niepełnosprawności
c) udokumentowane dochody.

Procedura ubiegania się o zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze z NFZ

Podstawą do uzyskania refundowanego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego jest zlecenie wystawione przez lekarza.
Zlecenie na przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze wymaga przed przyjęciem do realizacji potwierdzenia przez oddział wojewódzki NFZ, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania uprawnionego. Zgłoszenie zlecenia do ewidencji i potwierdzenia do realizacji dokonuje osoba zainteresowana. W przypadku czasowego pobytu uprawnionego poza miejscem zamieszkania - potwierdzenia zlecenia można dokonać w oddziale wojewódzkim Funduszu, na którego terenie świadczeniobiorca przebywa:
1. zlecenie na przedmioty ortopedyczne środki pomocnicze traci ważność po upływie 90 dni od daty wystawienia. Bieg terminu określanego powyżej ulega zawieszeniu na czas oczekiwania w kolejce na potwierdzenie zlecenia
2. zlecenie na comiesięczne zaopatrzenie w środki pomocnicze traci ważność po upływie 30 dni od daty wystawienia
3. zlecenia przyjęte do realizacji po upływie ważności nie będą refundowane przez oddział wojewódzki NFZ
4. osoba uprawniona może być zaopatrzona jednorazowo w środki pomocnicze na okres nie dłuższy niż trzy kolejne miesiące kalendarzowe
5. karta zaopatrzenia comiesięcznego, zwana Kartą zaopatrzenia, wydawana jest świadczeniobiorcy na podstawie pierwszego zlecenia na dany rodzaj środka pomocniczego na okres 12 miesięcy przez oddział wojewódzki NFZ, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy. Oddział wojewódzki NFZ wystawia następną Kartę zaopatrzenia, na kolejny 7. okres na podstawie danych o dotychczasowej realizacji. Karta zaopatrzenia podlega zaewidencjonowaniu i wraz ze zleceniami otrzymywanymi przez świadczeniobiorcę jest podstawą do realizacji zaopatrzenia na okres 12 miesięcy
6. jeżeli świadczeniobiorca wymaga zaopatrzenia również w inny środek pomocniczy przysługujący comiesięcznie - musi potwierdzić pierwsze zlecenie na ten środek.
Z potwierdzonym przez oddział NFZ zleceniem należy się udać do świadczeniodawcy - firmy bądź sklepu.
Świadczeniodawca, u którego chcemy zrealizować zlecenie, musi mieć podpisaną umowę z NFZ.
Jeżeli cena przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego jest niższa niż określona limitem, oddział wojewódzki NFZ finansuje cenę przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego do wysokości ceny, z zachowaniem udziału własnego - jeżeli taki został określony w odrębnych przepisach dla danego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego.
Jeżeli cena przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego jest wyższa niż określona limitem, oddział wojewódzki NFZ finansuje cenę przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego do wysokości ustalonego limitu ceny, z zachowaniem udziału własnego, jeżeli taki został określony w odrębnych przepisach dla danego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego.
Oddział wojewódzki NFZ refunduje tylko zlecenia potwierdzone do realizacji przez ten oddział.

UWAGA!
Jeżeli cena przedmiotu przewyższa limit, należy poprosić świadczeniodawcę o wydanie faktury tzw. pro forma z wpisaną kwotą limitu i pozostałą jako udział własny i zwrócić się do PCPR o dofinansowanie, przedstawiając fakturę określającą kwotę opłacaną w ramach ubezpieczenia zdrowotnego oraz kwotę udziału własnego lub inny dokument potwierdzający zakup.
W przypadku otrzymania decyzji o dofinansowaniu - realizujemy zakup.
W przypadku nieotrzymania dofinansowania z PCPR należy pokryć udział własny w cenie zakupu albo wybrać sprzęt tańszy (o ile jest taka możliwość).

Zasady uzyskiwania i potwierdzania wniosków na naprawę przedmiotów ortopedycznych:

Podstawą do naprawy przedmiotów ortopedycznych podlegających refundacji jest wniosek uprawnionej osoby o wykonanie naprawy potwierdzony do realizacji przez właściwy oddział wojewódzki KRUS zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Wniosek na naprawę traci ważność po upływie 30 dni od daty wystawienia. Ważność wniosku liczona jest do dnia przedstawienia wniosku do realizacji u świadczeniodawcy.
Refundowane naprawy przedmiotów ortopedycznych są możliwe po upływie okresu gwarancji tylko w okresie użytkowania przedmiotów ortopedycznych, określonym w przepisach odrębnych, maksymalnie do kwoty ustalonego limitu ceny, niezależnie od liczby napraw.

UWAGA!
Szczegółowe informacje na temat m.in. limitów, cen, wykazu świadczeniodawców posiadających podpisaną z NFZ umowę można uzyskać w poszczególnych oddziałach Narodowego Funduszu Zdrowia (wydziały zaopatrzenia ortopedycznego i środków pomocniczych) bądś na stronie internetowej NFZ www.nfz.gov.pl.

W przypadku kiedy pacjent przebywa czasowo poza miejscem zamieszkania, może dokonać potwierdzenia w oddziale wojewódzkim NFZ, na terenie którego przebywa.
Jeżeli oddział NFZ nie będzie miał wystarczających środków finansowych na realizację wszystkich zleceń na przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze - utworzone zostaną chronologiczne listy oczekujących na potwierdzenie realizację zleceń. Na czas oczekiwania na potwierdzenie i realizację termin ważności jest zawieszany.
Zlecenie, które zostało potwierdzone zaewidencjonowane, lub zlecenie wraz z Kartą zaopatrzenia, można zrealizować u dowolnie wybranego przez ubezpieczonego świadczeniodawcy, który ma podpisaną umowę z NFZ.

Pomoc w likwidacji barier: architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych

Słowniczek

Bariery architektoniczne - to wszelkie utrudnienia występujące w budynku i w jego najbliższej okolicy, które ze względu na rozwiązania techniczne, konstrukcyjne lub warunki użytkowania uniemożliwiają lub znacznie utrudniają swobodę ruchu osobom niepełnosprawnym.

Bariery techniczne - to takie przeszkody, które utrudniają lub uniemożliwiają osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie społeczne. Likwidacja tych barier powinna powodować sprawniejsze działanie tej osoby w społeczeństwie i umożliwić jej funkcjonowanie w życiu codziennym.

Bariery w komunikowaniu się - to ograniczenia uniemożliwiające lub utrudniające osobie niepełnosprawnej swobodne porozumiewanie się lub przekazywanie informacji.

O dofinansowanie ww. tytułów rolnik będący osobą niepełnosprawną może zwrócić się do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, właściwego dla swojego miejsca zamieszkania, po spełnieniu określonych warunków. Pomoc finansowa przeznaczona może być m.in. na:

likwidację barier architektonicznych - dotyczy osób niepełnosprawnych, które mają trudności w poruszaniu się, jeżeli są właścicielami nieruchomości lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości, albo posiadają zgodę właściciela lokalu lub budynku mieszkalnego, w którym stale zamieszkują
pomoc na likwidację barier w komunikowaniu się i technicznych - mogą ubiegać się o nią osoby niepełnosprawne, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności.
Wysokość dofinansowania do likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych - wynosi do 80 proc. kosztów przedsięwzięcia, nie więcej jednak niż do wysokości 15-krotnego przeciętnego wynagrodzenia. Pozostałą część (20 proc.) pokrywa wnioskodawca.

Osoba niepełnosprawna, która ma trudności w poruszaniu się, może wystąpić o pomoc (składając wniosek) w likwidacji barier architektonicznych utrudniających jej dostęp do budynku, w którym mieszka, do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR), właściwego terytorialnie dla miejsca jej zamieszkania.
Do wniosku o dofinansowanie należy dołączyć:

kserokopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności
zaświadczenie o dochodach wnioskodawcy
ksero aktu własności lub umowy najmu lokalu, w którym mają być likwidowane bariery.

UWAGA! Osoba składająca wniosek:

nie może mieć zaległości wobec PFRON
nie korzystała z dofnansowania na ten cel w ciągu 3 lat przed złożeniem wniosku
w okresie 3 lat przed złożeniem wniosku nie była stroną umowy zawartej z PFRON i rozwiązanej z jej przyczyny.

PCPR nie zwraca kosztów poniesionych w związku z pracami wykonanymi przed wydaniem decyzji!

Aby otrzymać dofinansowanie, należy również spełnić warunek kryterium dochodowego - na pomoc może liczyć osoba, która nie ma wyższego dochodu niż 50 proc. przeciętnego wynagrodzenia na osobę w rodzinie lub 65 proc. przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej.
Likwidacja barier w komunikowaniu się technicznych ma na celu umożliwienie lub znaczne ułatwienie osobie niepełnosprawnej wykonywania podstawowych, codziennych czynności lub kontaktów z otoczeniem, więc dofinansowanie może dotyczyć sprzętów, które zgodnie z indywidualnymi potrzebami osoby niepełnosprawnej temu służą.

Pożyczka na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez osoby niepełnosprawne

Osoba niepełnosprawna (rolnik) może prowadzić działalność gospodarczą na własny rachunek. Warunkiem, który musi zostać spełniony, jest wiek aktywności zawodowej tej osoby.

UWAGA!
W praktyce nie da się uzyskać pożyczki na gospodarstwo rolne czy działalność w ramach działów specjalnych produkcji rolnej - pożyczki są bowiem przyznawane w ramach pomocy de minimis, a ta nie pozwala na wspieranie produkcji rolnej (także transportowej, ograniczenia dotyczą również działalności eksportowej). Mówi o tym załącznik numer 1 do traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Szczegółowych informacji na ten temat należy szukać w powiatowych urzędach pracy lub Powiatowych Centrach Pomocy Rodzinie!
Prowadzona działalność gospodarcza musi mieć więc charakter: wytwórczy, budowlany i usługowy - w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej. Pożyczka może być udzielona na:

podjęcie działalności po raz pierwszy
ponowne rozpoczęcie działalności, jeśli od dnia wykreślenia wpisu do ewidencji działalności gospodarczej albo cofnięcia koncesji - w odniesieniu do działalności gospodarczej - upłynęło co najmniej 6 miesięcy.

Warunki przyznawania pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej:

Osoba niepełnosprawna może otrzymać pożyczkę tylko raz. Warunkiem jest aktualne niekorzystanie z pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy.
Osoba ubiegająca się o ww. pożyczkę powinna być zarejestrowana w urzędzie pracy jako „poszukująca pracy” (dotyczy osób mających świadczenia rentowe) lub „bezrobotna” (osoby bez ustalonego prawa do świadczeń).
Kwota pożyczki może wynosić maksymalnie 30-krotność przeciętnego wynagrodzenia.
Oprocentowanie pożyczki wynosi 5 proc. od udzielonej kwoty.
Po 2 latach prowadzenia działalności można ubiegać się o umorzenie połowy pożyczki - pod warunkiem niezalegania ze spłatą rat.
Pożyczkobiorca proponuje formy zabezpieczenia spłaty pożyczki - mogą to być: poręczenia, weksle, hipoteka, zastaw na rzeczach itp.
Pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej udziela starosta.

UWAGA!
Pożyczka nie przysługuje, jeżeli osoba ubiegająca się o dofinansowanie ma zaległości w terminowym regulowaniu wymaganych zobowiązań wobec PFRON. Pożyczka nie może obejmować kosztów realizacji zadania, poniesionych przed przyznaniem środków finansowych i zawarciem umowy o dofinansowanie ze środków PFRON.

Ubiegając się o pożyczkę na rozpoczęcie działalności gospodarczej, należy postarać się o wpis do specjalnego rejestru (KRS), REGON (nr identyfikacyjny firmy), konto bankowe, pieczątkę.
Należy również pamiętać, że do negocjacji ze starostą w sprawie przyznania pożyczki trzeba mieć szczegółowy biznesplan.
W przypadku pobierania renty socjalnej należy liczyć się z tym, że co miesiąc trzeba będzie płacić składki ZUS. Przy rencie innego rodzaju płaci się tylko składkę zdrowotną
Przy podejmowaniu działalności po raz pierwszy można liczyć na ulgi w ich płaceniu - zależnie od stopnia niepełnosprawności. I tak osobom niepełnosprawnym podejmującym pierwszy raz działalność gospodarczą finansowane jest:
75 proc. składek na ubezpieczenie emerytalne - w przypadku osób zaliczanych do znacznego stopnia niepełnosprawności.
50 proc. składek na ubezpieczenie emerytalne - w przypadku osób zaliczanych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.
50 proc. składek na ubezpieczenie wypadkowe - w przypadku osób zaliczanych do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Wymagane dokumenty przy ubieganiu się o pożyczkę na rozpoczęcie działalności gospodarczej:

wniosek o pożyczkę
orzeczenie o niepełnosprawności
zaświadczenie lekarza medycyny pracy o możliwości podjęcia pracy
świadectwa kwalifikacyjne lub świadectwo o poziomie wykształcenia
zaświadczenie z urzędu skarbowego o nieprowadzeniu działalności gospodarczej w ciągu 6 miesięcy przed datą złożenia wniosku
odcinek renty - w przypadku kiedy osoba ubiegająca się o pożyczkę jest rencistą
oświadczenie wnioskodawcy i współmałżonka o ewentualnym zadłużeniu
zaświadczenie z Ośrodka Pomocy Społecznej o niekorzystaniu z pożyczki na usamodzielnienie gospodarcze.

UWAGA!
Wnioski są przyjmowane na bieżąco przez cały rok. Są one rozpatrywane w terminie do 30 dni. Wnioski są oceniane komisyjnie. Przy ich rozpatrywaniu brane są pod uwagę:

wysokość wkładu własnego
wiarygodność pożyczkobiorcy
znajomość lokalnego rynku.

Zestawienie ulg przysługujących osobom niepełnosprawnym w podróży środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego (PKP) i autobusowego (PKS).
Stan prawny obowiązujący od 1 sierpnia 2002 r., na podstawie Ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (tekst jednolity z 2002 r., Dz. U. Nr 175 poz. 1440 z póśn. zm.).

Ulgi dla osób niepełnosprawnych na przejazdy PKS i PKP

Ulgi dla osób niepełnosprawnych w podróży środkami publicznego transportu zbiorowego

UWAGA!

Opłacie za przewóz bagażu nie podlegają: sprzęt i wózki inwalidzkie, a także psy - przewodnicy dla osób niewidomych.
Wszystkie ulgi obowiązują tylko w klasie 2 pociągów. Nie dotyczą przejazdów pociągami EuroCity i InterCity, w komunikacji międzynarodowej oraz przejazdów w komunikacji autobusowej ekspresowej.
Osoby uprawnione do ulgowych przejazdów w klasie 2 - korzystające z przejazdu w klasie 1 - zobowiązane są uiścić dopłatę w wysokości różnicy między ceną biletu w klasie 1, a ceną w klasie 2.
Korzystając z ulg, należy kupić w kasie bilet ze zniżką (nawet jeśli zniżka wynosi 100 proc), za podróż bez takiego biletu można zapłacić karę.

Ulgi dla osób niepełnosprawnych na przejazdy PKS i PKP

Osoby niepełnosprawne korzystające z przejazdów środkami transportu PKS PKP są uprawnione do ulg. Aby skorzystać z prawa do zniżki, należy mieć ze sobą dokumenty potwierdzające stopień niepełnosprawności. Od stopnia niepełnosprawności uzależniona jest wielkość zniżki.
Dokumentami poświadczającymi uprawnienia dzieci i młodzieży dotkniętej inwalidztwem lub niepełnosprawnej do korzystania z ulgi 78-procentowej w środkach transportu PKS i PKP są:

Dla dzieci i młodzieży uczęszczającej do przedszkola, szkoły, szkoły wyższej albo ośrodka lub placówki o charakterze oświatowym:
1. legitymacja przedszkolna dla dziecka niepełnosprawnego
2. legitymacja szkolna dla uczniów dotkniętych inwalidztwem lub niepełnosprawnych
3. legitymacja szkolna lub studencka wraz z jednym z dokumentów wymienionych w pkt 2.
Dla dzieci i młodzieży nieuczęszczającej do przedszkola, szkoły, szkoły wyższej albo ośrodka lub placówki o charakterze oświatowym:
1. legitymacja osoby niepełnosprawnej, która nie ukończyła 16. roku życia, wystawiona przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności
2. legitymacja osoby niepełnosprawnej wystawiona przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności
3. wypis z treści orzeczenia KiZ, stwierdzający zaliczenie do jednej z grup inwalidzkich
4. wypis z treści orzeczenia lekarza ZUS, stwierdzający częściową niezdolność do pracy, całkowitą niezdolność do pracy albo całkowitą niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji.

Przy przejazdach do i z jednostek udzielających świadczeń zdrowotnych albo pomocy społecznej bądź organizujących turnusy rehabilitacyjne - wraz z jednym z dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 2, wymagane jest zaświadczenie (zawiadomienie, skierowanie) określające odpowiednio:

termin i miejsce badania, leczenia, konsultacji, zajęć rehabilitacyjnych, zajęć terapeutycznych albo pobytu w ośrodku wsparcia, domu pomocy społecznej lub na turnusie rehabilitacyjnym
potwierdzenie stawienia się na badania, konsultacje, zajęcia rehabilitacyjne, zajęcia terapeutyczne.

Dokumentami poświadczającymi uprawnienie jednego z rodziców lub opiekuna dzieci i młodzieży niepełnosprawnej do korzystania z ulgi 78-procentowej są:
1) dokumenty dziecka określone w pkt. 1 i 2 - jeśli przejazd odbywa się z dzieckiem
2) zaświadczenie wydane przez przedszkole, szkołę, szkoły wyższe lub placówkę oświatową lub opiekuńczo-wychowawczą (wzór zaświadczenia w rozporządzeniu) lub zaświadczenie wydane przez placówkę zdrowotną udzielającą pomocy społecznej, organizującą turnusy rehabilitacyjne - jeżeli przejazd odbywa się po dziecko lub po jego odwiezieniu.

Dokumentami poświadczającymi uprawnienia osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji do korzystania z ulg (49 proc. i 37 proc.) są:

wypis z treści orzeczenia KiZ o zaliczeniu do I grupy inwalidzkiej
wypis z treści orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej lub komisji lekarskiej MSWiA o zaliczeniu do I grupy inwalidzkiej
wypis z treści orzeczenia lekarza orzecznika ZUS stwierdzający całkowitą niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji
zaświadczenie ZUS stwierdzające zaliczenie wyrokiem sądu do I grupy inwalidzkiej bądź uznanie niezdolności do samodzielnej egzystencji
wypis z treści orzeczenia lekarza rzeczoznawcy KRUS stwierdzający niezdolność do samodzielnej egzystencji
wypis z treści komisji lekarskiej KRUS stwierdzający niezdolność do samodzielnej egzystencji
zaświadczenie KRUS stwierdzające zaliczenie wyrokiem sądu do I grupy inwalidzkiej bądź uznanie niezdolności do samodzielnej egzystencji
legitymacja emeryta-rencisty wojskowego z wpisem o zaliczeniu do I grupy inwalidzkiej
legitymacja emeryta-rencisty policyjnego z wpisem o zaliczeniu do I grupy inwalidzkiej
legitymacja osoby niepełnosprawnej stwierdzająca znaczny stopień niepełnosprawności wydana przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności.

Dokumenty wymienione wyżej w pkt 1-10 okazuje się wraz z dowodem osobistym lub innym dokumentem potwierdzającym tożsamość.
Dokumentami poświadczającymi uprawnienia osób niewidomych niebędących osobami niezdolnymi do samodzielnej egzystencji są dokumenty wymienione w pkt 1-10 z tym, że muszą one stwierdzać niezdolność do pracy, inwalidztwo albo niepełnosprawność z powodu stanu narządu wzroku.

Dokumentami potwierdzającymi uprawnienie do korzystania z ulgi 95-procentowej - przy przejazdach dla:

opiekuna lub przewodnika towarzyszącego w podróży osobie niezdolnej do samodzielnej egzystencji - jest jeden z dokumentów z pkt 1-10
przewodnika lub opiekuna towarzyszącego osobie niewidomej lub dla psa przewodnika - jest jeden z dokumentów z pkt 1-10 (dodatkowo potwierdzający inwalidztwo narządu wzroku)
dla emerytów i rencistów korzystających z dwóch przejazdów w ciągu roku z ulgą 37-procentową - jest zaświadczenie wydane przez związki emerytów i rencistów (jest ich wiele, często w zależności od wykonywanego zawodu), według załącznika zamieszczonego w rozporządzeniu wraz z dowodem osobistym.
Osoby posiadające orzeczenie o stopniu niepełnosprawności mają prawo do korzystania w życiu codziennym z pewnych ulg uprawnień. Są one uzależnione od schorzenia i stopnia niepełnosprawności. Warto się z nimi zapoznać, gdyż mogą one, choćby w niewielkim stopniu, ułatwić codzienne funkcjonowanie osobie niepełnosprawnej.

Osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności (inwalidzi dawnej I grupy) mają prawo do:

49 proc. ulgi na przejazdy w pociągach PKP - tylko w 2 klasie pociągów osobowych
37 proc. ulgi w pociągach pospiesznych, ekspresowych, IC i EC
49 proc. na przejazdy w autobusach PKS w komunikacji zwykłej, na podstawie biletów jednorazowych
37 proc. ulgi w autobusach PKS pospiesznych i przyspieszonych, na podstawie biletów jednorazowych
bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską wraz ze wskazanym przez siebie opiekunem (na podstawie orzeczenia potwierdzającego stopień niepeł-nosprawności) na terenie Warszawy
95 proc. ulgi na przejazdy w pociągach PKP i autobusach PKS dla opiekuna towarzyszącego w podróży (na podstawie jednego z dokumentów podopiecznego oraz biletów jednorazowych), przy czym opiekun musi być pełnoletni (skończone 18 lat), a w przypadku osoby niewidomej musi mieć skończone 13 lat
Karty parkingowej potwierdzającej uprawnienia do niestosowania się do niektórych znaków drogowych (znaki wylicza § 33.2 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych Dz. U. Nr 58 z 1999 r., poz. 622), Wykaz znaków: zakaz ruchu w obu kierunkach (B-1), zakaz wjazdu pojazdów silnikowych, z wyjątkiem motocykl jednośladowych (B-3), zakaz wjazdu autobusów (B-3a), zakaz wjazdu motocykli (B-4), zakaz wjazdu motorowerów (B-10), zakaz postoju (B-35), zakaz postoju w dni nieparzyste (B-37), zakaz postoju w dni parzyste (B-38), strefa ograniczonego postoju (B-39)
zwolnień od opłat abonamentowych za radio i telewizję, tylko osoby całkowicie niezdolne do pracy oraz samodzielnej egzystencji oraz osoby niesłyszące, u których stwierdzono całkowitą głuchotę lub obustronne upośledzenie słuchu na podstawie np. orzeczenia potwierdzającego stopień niepełnosprawności
50 proc. rabatu na usługi telekomunikacyjne (przyłączenie do sieci i abonament), tylko dorośli i dzieci, które ukończyły 16. rok życia i tylko w przypadku uszkodzenia wzroku, słuchu lub mowy. Uprawnienie dotyczy także opiekunów prawnych osób niepełnosprawnych, przy czym tylko w przypadku stałego lub czasowego zameldowania opiekuna z osobą niepełnosprawną w tym samym lokalu.

UWAGA!
Jeśli jesteś opiekunem dziecka z uszkodzeniem wzroku, słuchu bądś mowy, które nie ma skończonych 16 lat, to ulga ci nie przysługuje, nawet jeśli jesteś zameldowany pod tym samym adresem (podstawa prawna Uchwała Zarządu TP S.A. nr 85/01 z 2001 r.). Z ulg można korzystać w ramach planu TP standardowego, planu sekundowego TP dom oraz planu TP socjalnego.
ulgowych biletów do muzeów
do odliczeń niektórych wydatków od dochodu (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.)
bezpłatnych usług doręczania listów, paczek i przekazów pocztowych bezpośrednio do domu (zapotrzebowanie na usługę zgłasza się na poczcie, w miejscu zamieszkania), ponadto placówki pocztowe muszą wydzielić stanowiska do obsługi osób niepełnosprawnych i dostosować skrzynki do ich potrzeb.

• Osoby niepełnosprawne w stopniu umiarkowanym (dawna II grupa inwalidzka) mają prawo do:
1) Karty Parkingowej potwierdzającej uprawnienia do niestosowania się do niektórych znaków drogowych
2) zwolnień z opłaty abonamentowej za radio i telewizję, tylko w przypadku osób niewidomych, których ostrość wzroku nie przekracza 15 proc. na podstawie jednego z dokumentów, tj. orzeczenia stwierdzającego umiarkowany stopień niepełnosprawności z tytułu uszkodzenia narządu wzroku
3) 50 proc. rabatu na usługi telekomunikacyjne (przyłączenie do sieci i abonament), tylko w przypadku uszkodzenia słuchu i mowy, i tylko dorośli i dzieci, które ukończyły 16. rok życia.

UWAGA!
Jeśli jesteś opiekunem dziecka z uszkodzeniem wzroku bądś mowy z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, ale poniżej 16. roku życia, to zniżka ci nie przysługuje (podstawa prawna: Uchwała Zarządu TP. S.A. nr 85/01 z 2001 r.). Z ulg można korzystać w ramach planu TP standardowego, planu sekundowego TP dom oraz planu TP socjalnego.

Osoby niepełnosprawne w stopniu lekkim mają prawo do:
• Karty parkingowej potwierdzającej uprawnienia do niestosowania się do niektórych znaków drogowych.

Osoby niewidome niebędące osobami o znacznym stopniu niepełnosprawności mają prawo do:

37 proc. ulgi na przejazdy w 2 klasie pociągów osobowych, pospiesznych i ekspresowych oraz w autobusach PKS (na podstawie jednego z dokumentów stwierdzających inwalidztwo)
95 proc. ulgi na przejazdy w pociągach PKP i autobusach PKS dla swojego przewodnika towarzyszącego w podróży (osoby niewidome lub ociemniałe), który musi mieć ukończone 13 lat
bezpłatnych przejazdów w komunikacji miejskiej na podstawie legitymacji Polskiego Związku Niewidomych na terenie Warszawy.

Osoby z upośledzeniem umysłowym (oraz ich opiekunowie) mają prawo do:

bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską na terenie Warszawy na podstawie legitymacji Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym.

Inwalidzi wojenni i wojskowi mają prawo do:

bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską na terenie Warszawy na podstawie Książeczki Inwalidy Wojennego (Wojskowego) wydanej przez ZUS.
Przewodnik inwalidy wojennego (wojskowego), tylko o znacznym stopniu niepełnosprawności, ma także prawo do bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską.

Dzieci i młodzież niepełnosprawna, która uczęszcza do szkoły, nie dłużej niż do ukończenia 24. roku życia, a studenci do 26. roku życia; ich rodzice lub opiekunowie mają prawo do:

78 proc. ulgi na przejazdy w pociągach osobowych i pospiesznych, ekspresowych EC, IC PKP (tylko w 2 klasie) i we wszystkich rodzajach autobusów PKP na trasie z miejsca zamieszkania lub miejsca pobytu do: szkoły, przedszkola, ośrodka rehabilitacji, domu pomocy społecznej, zakładu opieki zdrowotnej, poradni psychologiczno-pedagogicznej, placówki opiekuńczo-wychowawczej, ośrodka wsparcia, i z powrotem, na podstawie legitymacji szkolnej
bezpłatnych przejazdów na trasie z miejsca zamieszkania do szkoły, na podstawie ważnej legitymacji szkoły specjalnej z podaną trasą dojazdu (dotyczy młodzieży uczęszczającej do szkół specjalnych). Do bezpłatnego przejazdu ma prawo również opiekun dziecka na podstawie zaświadczenia wydanego przez szkołę, z podaną trasą dojazdu.

Renciści i emeryci (a także małżonkowie, na których pobierany jest dodatek rodzinny) mają prawo do:

dwóch jednorazowych przejazdów w ciągu roku kalendarzowego z ulgą 37 proc. w 2 klasie pociągów osobowych, pospiesznych i ekspresowych
48 proc. ulgi w opłatach komunikacji miejskiej na podstawie aktualnego odcinka renty (emerytury) wraz z dowodem tożsamości.

UWAGA!
Należy pamiętać o tym, że bilet na przejazd „tam i z powrotem” jest traktowany jako dwa oddzielne przejazdy. Emeryci i renciści nie mają zniżek w autobusach PKS.

Zwolnione z opłat za używanie odbiorników radiowych i telewizyjnych są:

osoby zaliczone do I grupy inwalidzkiej
osoby z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności
osoby całkowicie niezdolne do pracy samodzielnej egzystencji
osoby o trwałej lub okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, którym przysługuje dodatek pielęgnacyjny
osoby, które skończyły 75 lat
osoby, które otrzymują świadczenie pielęgnacyjne z właściwego organu realizującego zadania w zakresie świadczeń rodzinnych jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej lub rentę socjalną z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub innego organu emerytalno-rentowego
osoby niesłyszące, u których stwierdzono całkowitą głuchotę lub obustronne upośledzenie słuchu
osoby, których ostrość wzroku nie przekracza 15 proc.
inwalidzi wojenni i wojskowi
kombatanci, niektóre osoby będące ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz wdowy i wdowcy po kombatantach, którzy są jednocześnie emerytami lub rencistami.

UWAGA!
Od 16 maja 2005 r. zwolnienie nie przysługuje osobom, które mieszkają we wspólnym gospodarstwie domowym z co najmniej dwiema osobami, które ukończyły 26. rok życia i które nie spełniają warunków do uzyskania tych zwolnień. Prawo do zwolnień od opłat abonamentowych zachowują osoby, które korzystają z tego prawa na podstawie dotychczasowych przepisów, pod warunkiem dostarczenia w terminie 6 miesięcy oświadczenia o spełnianiu warunków do korzystania z tych zwolnień.

Ulga do muzeum
Muzea państwowe od 1997 r. mają obowiązek wprowadzania ulgowych biletów dla osób niepełnosprawnych (i ich opiekunów), dla rencistów, emerytów, nauczycieli wszystkich typów szkół, studentów uczniów. Ulgowe bilety można otrzymać po okazaniu odpowiedniej legitymacji potwierdzającej uprawnienie. Wstęp do muzeów martyrologicznych jest bezpłatny w ogóle, a inne muzea udostępniają bezpłatnie swoje kolekcje przez jeden dzień w tygodniu. Wysokość ulgi oraz dzień bez biletów ustala dla każdego muzeum jego dyrektor.

Ulgi na telefony komórkowe
Oferowane przez operatorów sieci komórkowych ulgi dotyczą zazwyczaj osób niewidomych i niesłyszących. Ponieważ zakres tych ulg ulega zmianie, szczegółowych informacji należy szukać w punktach obsług klienta tych sieci.

Turnusy i sanatoria - jak się ubiegać, gdzie składać wnioski, gdzie szukać ośrodków

Turnus jest - „zorganizowaną formą aktywnej rehabilitacji, połączonej z formą odpoczynku, której celem jest ogólna poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników, m.in. przez nawiązywanie i rozwijanie kontaktów społecznych, realizację i rozwijanie zainteresowań, a także przez udział w innych zajęciach przewidzianych programem turnusu”.
Program turnusu powinien zawierać elementy rehabilitacji odpowiedniej do rodzaju schorzenia osoby niepełnosprawnej oraz mieć w swoim programie elementy zajęć kulturalno-oświatowych. Turnus rehabilitacyjny ze swojego założenia powinien służyć rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych i tylko tym osobom przysługuje.
Turnusy rehabilitacyjne dofinansowują Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie (PCPR) ze środków PFRON.
O dofinansowanie może ubiegać się osoba niepełnosprawna mieszkająca na terenie danego powiatu, a wnioski składa we właściwym dla swojego miejsca zamieszkania PCPR.
Dofinansowanie na tego typu leczenie, jakim jest turnus rehabilitacyjny, może otrzymać osoba niepełnosprawna dorosła, jak niepełnosprawne dziecko (poniżej 16 lat), a także opiekun osoby niepełnosprawnej, którego pomoc jest niezbędna podczas pobytu.

Jakie wymagania powinna spełniać osoba ubiegająca się o dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego?

Osoba niepełnosprawna, ubiegając się o dofinansowanie, powinna mieć przede wszystkim skierowanie od lekarza prowadzącego.
Turnus powinien odbywać się w ośrodku wpisanym do rejestru ośrodków zaakceptowanych przez wojewodę (tylko rehabilitacja w trybie niestacjonarnym zwalnia z rejestracji na takiej liście).
Osoba niepełnosprawna starająca się o dofinansowanie nie może pełnić funkcji członka kadry na takim turnusie i nie może być opiekunem innej osoby.
Należy złożyć dokument zaświadczający o wysokości swoich dochodów.
Uczestnik turnusu musi złożyć oświadczenie o braku zobowiązań finansowych wobec PFRON.
Trzeba pamiętać o zaświadczeniu o stanie zdrowia wystawionym nie wcześniej niż 3 miesiące wstecz.
Osobie niepełnosprawnej (jeśli takiej pomocy potrzebuje) może towarzyszyć na turnusie osoba asystująca (jej pobyt też może być dofinansowany).

UWAGA!
Ze środków PFRON nie może być dofinansowane uczestnictwo w turnusie dofinansowanym przez Narodowy Fundusz Zdrowia w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Jak przebiega procedura ubiegania się o środki z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie na dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego?

Wniosek jest rozpatrywany w terminie 30 dni od dnia złożenia. Odpowiedź o przyznaniu bądź nieprzyznaniu dofinansowania wnioskodawca powinien otrzymać na piśmie (wraz z uzasadnieniem). Osoba, która otrzymała dofinansowanie, wybiera konkretny turnus i powiadamia o tym PCPR w ciągu 30 dni od otrzymania decyzji (nie później niż 21 dni przed rozpoczęciem turnusu). Musi to być turnus prowadzony przez ośrodek wpisany do rejestru organizatorów turnusów (rejestr dostępny jest na stronie internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej www.mpips.gov.pl, rejestr prowadzony jest przez wojewodów, PCPR też powinien mieć uaktualnioną wersję).

1. Druki wniosków pobieramy z Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (druk o tytule: „Wniosek o przyznanie dofinansowania ze środków PFRON uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym”). Druk: „Wniosek lekarza o skierowanie na turnus rehabilitacyjny” (jest to druk do wypełnienia przez lekarza kierującego na turnus).
2. Po wypełnieniu wniosku zainteresowany składa go wraz z załącznikami:
• wniosek lekarza o skierowanie na turnus rehabilitacyjny (ze wskazaniem, jeżeli jest taka konieczność, czy potrzebny będzie wyjazd z opiekunem)
• kopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (jeśli chodzi o dzieci - to analogicznie kopia orzeczenia o niepełnosprawności).
3. Wniosek składa zainteresowana osoba, opiekun bądź organizator turnusu.
4. Przy rozpatrywaniu wniosku decyduje:
• stopień i rodzaj niepełnosprawności
• wpływ niepełnosprawności na możliwość realizacji przez wnioskodawcę kontaktów społecznych w codziennym funkcjonowaniu
• pierwszeństwo w rozpatrywaniu wniosku mają osoby, które nie korzystały z dofinansowania z PFRON w danym roku.
5. Dofinansowanie przekazywane jest bezpośrednio organizatorowi turnusu, a nie osobie niepełnosprawnej.

Na podstawie centralnej bazy danych tworzony jest krajowy informator o ośrodkach organizatorach turnusów i przekazywany do wszystkich PCPR!

W sanatorium - pobyt dofinansowany jest ze środków pochodzących z ubezpieczenia społecznego. Środkami dysponują oddziały Narodowego Funduszu Zdrowia tam też składa się skierowanie od lekarza o konieczności takiego leczenia. W sanatorium - z założenia - realizowana jest przede wszystkim rehabilitacja usprawniająca i leczenie jedynie z elementami rehabilitacji usprawniającej.

UWAGA!
Warunkiem otrzymania dofinansowania pobytu na turnusie jest udokumentowanie niepełnosprawności uczestnika; natomiast z pobytu z sanatorium (leczenie uzdrowiskowe) - może korzystać każdy ubezpieczony.

Leczenie uzdrowiskowe jest jednym ze świadczeń zdrowotnych gwarantowanych Ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej, finansowanych ze środków publicznych. Przysługuje wszystkim ubezpieczonym - po spełnieniu określonych warunków.
Z leczenia uzdrowiskowego może skorzystać każdy ubezpieczony, który otrzyma stosowne skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowane musi zostać potwierdzone w oddziale wojewódzkim NFZ, właściwym dla miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o takie leczenie. Do sanatoriów kierowane są m.in. osoby niepełnosprawne, osoby po ciężkich chorobach lub po długim leczeniu szpitalnym. W większości przypadków osoby te ponoszą częściowe koszty związane z pobytem w sanatorium - tzn. dopłacają - pokrywając w ten sposób część wydatków związanych z wyżywieniem i zakwaterowaniem.
Koszty przejazdu do i z uzdrowiska oraz częściowe zakwaterowanie i wyżywienie ponosi pacjent. Z wszelkich opłat za pobyt zwolnione są dzieci i młodzież do 18. roku życia, a jeżeli kształcą się dalej - do ukończenia 26 lat, dzieci niepełnosprawne w stopniu znacznym (bez ograniczenia wieku), a także uprawnione do renty rodzinnej.
Leczenie w szpitalu uzdrowiskowym traktowane jest jako kontynuacja leczenia szpitalnego. Jest ono całkowicie bezpłatne i odbywa się w ramach zwolnienia lekarskiego.

Na leczenie w sanatorium uzdrowiskowym kieruje lekarz ubezpieczenia zdrowotnego: lekarz pierwszego kontaktu, specjalista bądź lekarz ze szpitala.
Wystawiając skierowanie, może wskazać zalecane miejsca i rodzaj leczenia uzdrowiskowego. Skierowanie takie wraz z dokumentacją medyczną przesyłane jest przez lekarza wystawiającego skierowanie do oddziału wojewódzkiego NFZ.
W ciągu 30 dni od daty wpłynięcia skierowania do oddziału lekarz specjalista dokonuje jego weryfikacji. Termin ten może zostać wydłużony do 14 dni, w przypadku gdy konieczne jest uzupełnienie informacji medycznej.
Po stwierdzeniu zasadności skierowania przez lekarza specjalistę oddział wojewódzki NFZ określa miejsce, rodzaj oraz czas trwania leczenia uzdrowiskowego.
Potwierdzone przez oddział skierowanie dostarczane jest ubezpieczonemu nie później niż 14 dni przed rozpoczęciem leczenia.
Oddział może nie potwierdzić skierowania, w przypadku gdy brakuje miejsc w odpowiednich sanatoriach. W takiej sytuacji skierowanie trafia na listę oczekujących i zostaje potwierdzone w momencie, gdy odpowiednie miejsce jest dostępne.
W przypadku gdy lekarz specjalista nie potwierdzi zasadności skierowania, dokumentacja odsyłana jest lekarzowi, który wystawił skierowanie z podaniem uzasadnienia odmowy. Od takiej decyzji nie przysługuje odwołanie.
Ubezpieczony wyjeżdża do sanatorium w ramach urlopu wypoczynkowego i pokrywa część kosztów zakwaterowania wyżywienia oraz koszty przejazdu. O tym, jak często można ubiegać się o wyjazd do sanatorium, decydują wewnętrzne uchwały wojewódzkich oddziałów NFZ. Średnio zdarza się to raz na dwa lata i uzależnione jest przede wszystkim od liczby środków, którymi dysponuje oddział, liczby miejsc w ośrodkach uzdrowiskowych oraz liczby wniosków napływających z oddziału.

Okres pobytu na leczeniu uzdrowiskowym dla dorosłych wynosi:
1) dla leczenia w szpitalu uzdrowiskowym - 21 dni
2) dla leczenia w sanatorium uzdrowiskowym - 21 dni
3) dla leczenia ambulatoryjnego od 6 do 18 dni zabiegowych.

Okres pobytu na leczeniu uzdrowiskowym dla dzieci wynosi:
1) dla leczenia w szpitalu uzdrowiskowym - 27 dni
2) dla leczenia w sanatorium uzdrowiskowym - 21 dni
3) dla leczenia ambulatoryjnego od 6 do 18 dni zabiegowych.

Powyższe okresy mogą być wydłużone na wniosek lekarza zakładu lecznictwa uzdrowiskowego - za zgodą oddziału NFZ. Odpłatność za pobyt w sanatorium uzdrowiskowym różnicuje się ze względu na sezon rozliczeniowy, w którym ubezpieczony odbywa leczenie:
a) sezon I - od dnia 1 października do 30 kwietnia
b) sezon II - od dnia 1 maja do 30 września. Opłata za pobyt uzależniona jest także od standardu zakwaterowania.

Aby skorzystać z leczenia ambulatoryjnego, pacjent powinien mieć skierowanie od lekarza. Na skierowaniu powinno być zaznaczone, że chodzi o taką formę leczenia. Osoba chcąca z niego skorzystać, sama decyduje, gdzie i kiedy chce się leczyć. Jedynym warunkiem jest to, aby uzdrowisko było dostosowane do leczenia danego schorzenia oraz żeby miało podpisaną umowę z oddziałem wojewódzkim NFZ.
Przed skierowaniem wniosku do oddziału NFZ należy zapewnić sobie zakwaterowanie w danej miejscowości uzdrowiskowej (w samym domu uzdrowiskowym lub kwaterze prywatnej), a na skierowaniu zaznaczyć, kiedy i gdzie pacjent chce wyjechać. Skierowanie podlega takiej samej weryfikacji jak w przypadku skierowania do sanatorium i trwa około 14 dni.
W ramach uzdrowiskowego leczenia ambulatoryjnego ubezpieczony ma zapewnione badania lekarskie oraz nie mniej niż trzy zabiegi dziennie. Leczenie takie może trwać 14 lub 21 dni.

Orzecznictwo o niepełnosprawności do celów pozarentowych

Kto orzeka o stopniu niepełnosprawności do celów pozarentowych?

Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności do celów pozarentowych wydaje Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Zespół orzeka na wniosek:

osoby zainteresowanej
przedstawiciela ustawowego tej osoby. Wniosek można również złożyć za pośrednictwem Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie lub Ośrodka Pomocy Społecznej - wówczas osoba zainteresowana albo jej przedstawiciel ustawowy musi wyrazić pisemną zgodę na złożenie wniosku w jej imieniu.

UWAGA!
Orzeczenia o niepełnosprawności (dla osób do 16. roku życia) lub o stopniu niepełnosprawności (dla osób, które ukończyły 16 lat) wydają Powiatowe Zespoły ds. Orzekania o Niepełnosprawności.

Na podstawie jakich dokumentów jest wydawane orzeczenie?

Wymagane druki do wypełnienia otrzymuje się w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie (często w samej siedzibie powiatu). Można je również uzyskać listownie. Wniosek o wydanie orzeczenia powinien zawierać:

imię i nazwisko dziecka, przedstawiciela ustawowego dziecka lub dorosłej osoby uprawnionej, datę i miejsce urodzenia
adres zamieszkania lub pobytu, numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość
określenie celu, dla którego niezbędne jest uzyskanie orzeczenia (np. uzyskanie świadczeń z pomocy społecznej, uprawnień do uzyskania ulg, możliwości korzystania z warsztatów terapii zajęciowej, uzyskanie Karty Parkingowej Osoby Niepełnosprawnej i inne)
dane dotyczące sytuacji społecznej zawodowej osoby zainteresowanej (w przypadku wniosku o orzeczenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności)
oświadczenia o prawdziwości danych zawartych we wniosku.

Do wniosku o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności należy dołączyć dokumentację medyczną (kserokopie), w tym zaświadczenie lekarskie opisujące stan zdrowia, wydane nie wcześniej niż na 30 dni przed dniem złożenia wniosku, oraz inne dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.
Do wniosku o wydanie orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień należy dołączyć dokumentację medyczną (kserokopie): orzeczenia o inwalidztwie lub niezdolności do pracy oraz inne dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie wskazań do ulg uprawnień.
Po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia do wskazania ulg i uprawnień Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności zwraca się do właściwego organu rentowego o udostępnienie kopii orzeczenia o niezdolności do pracy lub zaliczenia do jednej z grup inwalidzkich.
Jeżeli przedłożona wraz z wnioskiem dokumentacja jest niewystarczająca do wydania orzeczenia o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień, przewodniczący zespołu na piśmie zawiadamia o konieczności jej uzupełnienia. Wyznacza także termin złożenia brakującej dokumentacji. Nieuzupełnienie jej w określonym terminie powoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia.

Jak wygląda rozpatrywanie wniosku?

Wniosek o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności rozpatruje co najmniej dwuosobowy skład orzekający, wniosek zaś o wydanie orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień rozpatruje jednoosobowo lekarz - członek Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności.
O terminie rozpatrzenia wniosku osoba wnioskująca zawiadamiana jest listownie, nie później niż 14 dni przed dniem jego rozpatrzenia. Jeśli osoba wezwana na posiedzenie składu orzekającego nie stawi się w wyznaczonym terminie, jej wniosek pozostaje nierozpatrzony. Natomiast gdy nieobecność była usprawiedliwiona ważnymi przyczynami lub zdarzeniami losowymi - przewodniczący zespołu wyznacza nowy termin.
Aby wydać orzeczenie o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności, lekarz orzecznik sporządza na podstawie badania ocenę stanu zdrowia dziecka lub osoby dorosłej.
Jeżeli dana osoba lub dziecko nie mogą uczestniczyć w posiedzeniu składu orzekającego z powodu długotrwałej i nierokującej poprawy choroby (potwierdzone zaświadczeniem lekarskim), badanie przeprowadza się w miejscu pobytu tej osoby lub dziecka.
W przypadku gdy lekarz orzecznik uzna posiadaną dokumentację medyczną za wystarczającą do wydania oceny stanu zdrowia, może być ona wydana bez badania.

Co zawiera orzeczenie o niepełnosprawności?

oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie
datę wydania orzeczenia
datę złożenia wniosku
podstawę prawną wydania orzeczenia
imię i nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania lub pobytu
numer dokumentu potwierdzającego tożsamość dziecka
ustalenie lub odmowę ustalenia niepełnosprawności
symbol przyczyny niepełnosprawności
datę lub okres powstania niepełnosprawności
okres, na jaki orzeczono niepełnosprawność
wskazania określone przez skład orzekający
uzasadnienie
pouczenie o przysługującym odwołaniu
podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz pozostałych członków tego składu.

Co zawiera orzeczenie o stopniu niepełnosprawności?

oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie
datę wydania orzeczenia
datę złożenia wniosku
podstawę prawną wydania orzeczenia
imię i nazwisko osoby zainteresowanej
datę i miejsce urodzenia osoby zainteresowanej oraz adres zamieszkania
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość
ustalenia lub odmowę ustalenia stopnia niepełnosprawności
symbol przyczyny niepełnosprawności
okres, na jaki orzeczono stopień niepełnosprawności
datę lub okres powstania niepełnosprawności
datę lub okres powstania ustalonego stopnia niepełnosprawności
uzasadnienie i pouczenie o przysługującym odwołaniu
podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz pozostałych członków tego składu.

Co zawiera orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień?

oznaczenie zespołu, który wydał orzeczenie
datę wydania orzeczenia i datę złożenia wniosku
podstawę prawną wydania orzeczenia
imię i nazwisko osoby wnioskującej, datę i miejsce urodzenia, adres zamieszkania lub pobytu
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość
stopień i symbol przyczyny niepełnosprawności
datę lub okres powstania niepełnosprawności
okres, na jaki wydano orzeczenie
wskazanie i uzasadnienie - określone przez lekarza - członka zespołu orzekającego
uzasadnienie i pouczenie o nieprzysługującym odwołaniu
podpis z podaniem imienia i nazwiska lekarza - członka zespołu orzekającego.

Orzeczenie o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień - doręcza się na piśmie, nie później niż 14 dni od dnia posiedzenia w sprawie wydania orzeczenia.

Gdzie należy złożyć wniosek?

Wniosek o wydanie orzeczenia składa się w Powiatowym Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Informacje o siedzibie zespołu i adres można uzyskać w każdym Ośrodku Pomocy Społecznej, Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie, urzędzie miasta lub urzędzie gminy.

UWAGA!
Nie w każdym powiecie znajduje się Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności, dlatego może się okazać, że składane wnioski będą rozpatrywane w sąsiednim powiecie.

Wniosek jest rozpatrywany nie później niż w ciągu 1 miesiąca od dnia jego złożenia. W przypadkach bardziej skomplikowanych wniosek jest rozpatrywany nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności wydaje orzeczenia o:

stopniu niepełnosprawności (dorośli powyżej 16. roku życia)
niepełnosprawności (dzieci do 16. roku życia)
wskazaniach do ulg i uprawnień (w przypadku osób posiadających już prawomocne orzeczenie o inwalidztwie lub niezdolności do pracy).

UWAGA!
Orzeczenie o niepełnosprawności wydaje się w celu otrzymywania prawa do:

zasiłku pielęgnacyjnego
zasiłku stałego
korzystania z ulg i uprawnień (np.: przejazdy środkami transportu publicznego, uzyskanie Karty Parkingowej Osoby Niepełnosprawnej i inne)
inne.

Stopień niepełnosprawności danej osoby orzeka się na czas określony lub na stałe, natomiast niepełnosprawność dziecka -orzeka się zawsze na czas określony, jednak nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 16. roku życia.

Do jakiej formy pomocy i uprawnień upoważnia orzeczenie wydane przez Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności:

możliwość korzystania z zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, sprzęt rehabilitacyjny, środki pomocnicze i techniczne (PCPR)
możliwość ubiegania się o pomoc socjalną zasiłek pielęgnacyjny i inne (np. zasiłki związane z niepełnosprawnością)
możliwość uczestnictwa w terapii zajęciowej w warsztatach terapii zajęciowej (WTZ)
możliwość korzystania z ulg, np.: komunikacyjnych, zwolnienia z opłat abonamentu radiowo-telewizyjnego (na podstawie odrębnych przepisów).

Legitymacja osoby niepełnosprawnej

Orzeczenie o przyznaniu któregoś ze stopni niepełnosprawności jest podstawą do korzystania z ulg i uprawnień przysługujących osobom niepełnosprawnym. Potwierdzeniem posiadania orzeczenia jest legitymacja osoby niepełnosprawnej. Organem uprawnionym do jej wydania jest starosta.
Wniosek o wydanie legitymacji osoba zainteresowana składa we właściwym dla jej miejsca zamieszkania Powiatowym Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności.
Druk wniosku udostępnia Zespół.
• W przypadku wydania orzeczenia o niepełnosprawności dziecka starosta wystawia legitymację dokumentującą niepełnosprawność.
• W przypadku orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień osoby, która ukończyła 16 lat, starosta wystawia legitymację dokumentacją stopień niepełnosprawności.
• Na wniosek osoby, która uzyskała orzeczenie o stopniu niepełnosprawności lub przedstawiciela ustawowego dziecka, w legitymacji wpisuje się symbol przyczyny niepełnosprawności, jeśli może to ułatwić danej osobie korzystanie z należnych ulg i uprawnień.

UWAGA!
Odwoływanie się od orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności przysługuje do Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności, w terminie 14 dni od daty doręczenia. Odwołanie składa się za pośrednictwem Powiatowego Zespołu, który przekazuje je wraz z aktami do Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności.

Od orzeczenia wydanego przez Wojewódzki Zespół przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych za pośrednictwem organu, który wydał orzeczenie, tj. Wojewódzkiego Zespołu. Postępowanie w sprawach odwołań - jest wolne od kosztów i opłat sądowych.

Z ostatniej chwili…

W Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej oraz w Ministerstwie Zdrowia trwają przygotowania do ujednolicenia systemu orzecznictwa. Wiele wskazuje na to, że zamiast pięciu systemów orzekania o rentach i niepełnosprawności - powstanie jeden. Oznacza to, że lekarze orzecznicy z ZUS, KRUS, MON, MSWiA oraz Powiatowych Zespołów ds. Orzekania o Niepełnosprawności będą oceniać zdolność do pracy lub służby oraz niepełnosprawność ubezpieczonych.
Mają zostać zlikwidowane resortowe zespoły orzecznictwa, a zamiast nich ma powstać jeden - działający w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. Zmiana orzekania o niezdolności do pracy ma zmniejszyć biurokrację, ograniczyć liczbę tzw. lewych rent, zracjonalizować wydatki na ochronę ubezpieczonego przed niezdolnością do pracy. Rozwiązanie popierają lekarze medycyny pracy, a sprzeciwiają się im - lekarze orzecznicy.

Spis treści: