Dla Boga wszyscy jesteśmy piękni

Szczęść Boże, mam na imię Beata (28 lat), wołają na mnie Beti. Bardzo mnie poruszył temat Kościoła bez barier w programie „Integracja” w Polsat News z 26 listopada 2011 r. Jest bliski memu sercu...

Jestem osobą niepełnosprawną. Mam dziecięce porażenie mózgowe kończyn dolnych, poruszam się samodzielnie. A moje życie, od kiedy poznałam bliżej Boga, bardzo się zmieniło na lepsze.

Jestem wolontariuszem w Domu Sióstr Miłosierdzia, działam aktywnie w swojej parafii i mój Kościół jest otwarty na osoby niepełnosprawne. Nawet w szkole nauczyciele starają się pomóc mi jak mogą... Ponieważ jestem na profilu: terapia zajęciowa, a szkolny budynek nie ma zniesionych barier architektonicznych, nie jest mi łatwo... Jednak każdego dnia przekonuję się, że jeśli się czegoś bardzo pragnie i marzy o tym, to można to osiągnąć. Wybrałam zawód medyczny i na pierwszy "rzut oka" jest to jakaś bajka... Jednak się nie poddam i osiągnę swój cel! Bo jestem przekonana, że z jakiegoś powodu jestem w takiej szkole i o takim profilu.
 
Ale wiem, że istnieje taki problem, jeśli chodzi o zgromadzenia zakonne, że kobieta niepełnosprawna może mieć trudność w wybraniu takiego powołania...Rozumiem to częściowo, bo przecież niektóre domy nie są pozbawione wielu barier... Ale dlaczego by nie zrobić domów funkcjonujących jak rodziny, które mieszkają z niepełnosprawną osobą?

Ja nie jestem w stanie zrobić wielu rzeczy tak, jak zdrowy człowiek, ale też i wiele mogę, mimo ograniczeń fizycznych. Kiedyś zajmowałam się dzieckiem znajomej. Nie mogłam go wziąć na ręce jak każdy, ale miałam swój sposób na to, by dziecko przenieść z miejsca na miejsce, nie robiąc mu krzywdy. I dawałam sobie radę lepiej niż niejedna zdrowa osoba.
 
Myślę, że otwartość w zgromadzeniach i pewne zmiany mogłyby nastąpić. Skoro dla Boga wszyscy jesteśmy piękni, to niech to piękno będzie kwitło pod każdą postacią; czy zdrowy, czy chory - niech ma szansę odkryć swoje powołanie!

Beti – z Gniezna