Być drogowskazem dla innych

Oławianka Maria Gromadzińska, założycielka Stowarzyszenia Rodzin Zastępczych i Pogotowia Opiekuńczego "Drogowskaz", jako pierwsza założyła rodzinę zastępczą w powiecie. W rozmowie z Malwiną Gadawą opowiada o trudnościach z tym związanych i o pomocy innym.

- Przed założeniem rodziny zastępczej wychowała pani czwórkę swoich dzieci...
- Mam córkę i syna oraz dwie bliźniaczki, które urodziły się 30 lat temu trochę za wcześnie - obie ważyły razem zaledwie 2.300 gramów. Ich życie było zagrożone. Trzeba było liczyć się z każdym rozwiązaniem. Wiedzieliśmy, że będą problemy. To były inne czasy, wtedy inaczej się podchodziło do dzieci, były inne możliwości. Jedna córka miała trzy wady wzroku, których nie mogłam leczyć w Oławie, bo nie było takiej aparatury. Druga córka urodziła się z dziecięcym porażeniem mózgowym. Do siedmiu lat miały niedorozwój mięśni, a córka z porażeniem nie chodziła pięć lat. Całą Polskę zjeździłam, żeby jej pomóc i w końcu znaleźliśmy lekarza w Trzebnicy.

- Łatwo więc nie było...
- Na całe szczęście mąż miał dobrą pracę, mieliśmy pieniądze, a wiadomo - w leczeniu dziecka one są bardzo potrzebne. Byliśmy jednak zdani sami na siebie. Już w nowej polskiej rzeczywistości, po "rewolucji" z lat 1989 i 1990, chodziłam często do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, ale zwykle wracałam stamtąd upokorzona. Chciałam, żeby mi ktoś pomógł, ale nie miałam zamiaru wyciągać na siłę pieniądze z publicznej kasy. Kiedy moja córka kończyła 18 lat, nikt nie powiedział mi, że jako osobie niepełnosprawnej należy jej się renta.

Przeczytaj cały tekst