Osoby z niepełnosprawnością intelektualną powinny zarabiać mniej?

W trakcie niedawnej kampanii wyborczej w Wielkiej Brytanii pojawił się, dość nieoczekiwanie, problem wynagrodzenia dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Sally-Ann Hart, startująca z list Partii Konserwatywnej, wywołała burzę stwierdzeniem, iż osoby te „nie rozumieją pieniędzy” i dlatego powinny mniej zarabiać.

Hart, radna w leżącym nad kanałem La Manche hrabstwie East Sussex, przedstawiła kontrowersyjną opinię na spotkaniu z wyborcami.

- Osoby mające trudności w uczeniu się dostają pracę, ponieważ zapewnia im ona chwile szczęścia... Wielu z nich nie ma pojęcia o pieniądzach – powiedziała.

Do tych słów odniósł się jeden z uczestników spotkania:

- Słuchałem tego i byłem zszokowany. Takie reakcyjne i bezduszne poglądy bardziej pasują do epoki wiktoriańskiej niż do XXI stulecia.

Krytyka i „przeprosiny”

Suchej nitki na torysach, czyli przedstawicielach konserwatystów, nie pozostawili też politycy opozycyjnej Partii Pracy – wielcy przegrani wyborów – twierdząc, że stworzyli oni „wrogie środowisko” dla osób z niepełnosprawnością, które będzie spychało je w strefę ubóstwa.

- Osoby z niepełnosprawnością już teraz mają trudności ze znalezieniem zawodu, bardzo dotknęły je też cięcia w okresie rządów konserwatystów i liberalnych demokratów – mówiła Marsha de Cordova, osoba niewidoma, minister ds. osób niepełnosprawnych w sformowanym przez opozycję gabinecie cieni. – Opinia pani Sally-Ann Hart nie pochodzi sprzed wielu lat. Słowa te padły teraz, w czasie kampanii wyborczej. Nie może być miejsca w Izbie Gmin dla osoby o tak radykalnych poglądach – dodała.

Bohaterka całego zamieszania miała udzielić wywiadu telewizji BBC, jednak odwołała go, tłumacząc się chorobą. Wydała jedynie oświadczenie:

„Uważam, że należy pomagać osobom niepełnosprawnym intelektualnie, by ich zarobki w miejscu pracy były sprawiedliwe. (...) Moje słowa zostały wyjęte z kontekstu, krytyka była często bezpodstawna. Mimo to przepraszam, jeśli kogoś uraziłam. Przypomnę, że w czasie naszych rządów bezrobocie wśród osób niepełnosprawnych spadło do poziomu dotychczas nienotowanego (z 15 proc. w 2011 r. do 7,3 proc. w 2019 r. – przyp. red.). Ja sama postaram się częściej działać na rzecz naszych niepełnosprawnych rodaków”.

2 funty za godzinę?

Dziennikarze na Wyspach dobrze wiedzą, że nie jest to opinia odosobniona. W 2014 roku Lord Freud, również konserwatysta, zasugerował, by osoby z zaburzeniami rozwoju intelektualnego otrzymywały 2 funty za godzinę pracy. Warto przy tym wiedzieć, że wynagrodzenie minimalne jest w Wielkiej Brytanii zróżnicowane i zależne od wieku – najniższa stawka, przysługująca osobom w wieku 16-17 lat, wynosi 4,35 funta za godzinę. Co ciekawe, pogląd taki jest też bliski niektórym rodzicom osób z niepełnosprawnością.

W Wielkiej Brytanii jest ok. 1,5 mln osób z niepełnosprawnością intelektualną, z czego milion 191 tys. żyje w Anglii. Spośród nich 905 tys. to osoby powyżej 18. roku życia (530 tys. mężczyzn i 375 tys. kobiet).

Wśród wszystkich Brytyjczyków z niepełnosprawnością, wskaźnik zatrudnienia jest najniższy właśnie w grupie osób z niepełnosprawnością intelektualną (6,6 proc.). Większość z nich pracuje w niepełnym wymiarze godzin, a praca bardziej pochłania mężczyzn niż kobiety.

Specjaliści podnoszą, że w tym przypadku dobrze sprawdza się szczególny rodzaj wsparcia. Polega m.in. na przydzieleniu osobie z niepełnosprawnością intelektualną trenera pracy, który pomaga jej przebrnąć przez początkowy, niełatwy okres w nowym miejscu pracy. Nie wszyscy jednak wiedzą o takich ułatwieniach...

Problemy te dobrze rozumie Ciara Lawrence, osoba z niepełnosprawnością, działaczka organizacji charytatywnej.

- Osoby takie jak ja, przy odpowiednim wsparciu, potrafią być fantastycznymi, sumiennymi pracownikami. Dlatego uważam, że powinniśmy być traktowani tak, jak inni – podkreśla.