Brytyjska kolej wciąż mało przyjazna dla osób z niepełnosprawnością

Aż dwie trzecie niepełnosprawnych pasażerów, podróżujących pociągami w Wielkiej Brytanii, natrafiło na duże niedogodności – wynika z bardzo ciekawego badania przeprowadzonego przez brytyjskie ministerstwo transportu.

Badanie obejmuje doświadczenia osób z niepełnosprawnościami z różnych stron Zjednoczonego Królestwa. Problemy to m.in. brak dostępu do odpowiednio przystosowanych toalet, do kas biletowych i nieprzychylne traktowanie ze strony innych pasażerów.

Jedna trzecia osób nie zgłosiło żadnych trudności podróżując pociągiem. Jednak aż dwie trzecie natrafiło na co najmniej jedną barierę.

Najrzadziej problemy pojawiały się na dworcu kolejowym (doświadczenia 9% ankietowanych), a najczęściej na pokładzie pociągu (doświadczenia 23% ankietowanych). Jeśli chodzi o te drugie, najczęściej wymieniano niedostępne toalety oraz nieprzychylne traktowanie, a w niektórych przypadkach wręcz dyskryminacja, ze strony innych podróżujących.

Na brak pomocy ze strony innych skarżą się zwłaszcza osoby z zaburzeniami widzenia, a jest ich prawie dwa miliony w Wielkiej Brytanii.

Jak wynika z badania, nie wszyscy wiedzą o specjalnej pomocy czekającej na nich na stacjach i w pociągach. Mniej więcej jedna trzecia nigdy nie zarezerwowała z wyprzedzeniem takiej pomocy. Generalnie jednak, jak mówią pasażerowie, funkcjonuje ona dobrze. Jeśli chodzi o minusy, dwie na pięć osób, zgłosiły brak tzw. usługi „turn up and go”, taki sam odsetek zwrócił uwagę na brak dostępu do tej asysty.

Z drugiej strony, osoby z niepełnosprawnością dosyć dobrze znają istniejące ograniczenia i problemy, bo prawie połowa z nich zawczasu się przed nimi zabezpieczyła. Najlepiej radzą sobie pod tym względem osoby dojeżdżające do pracy (tych na Wyspach określa się słowem commuters).

Nieufni pasażerowie

Większość niepełnosprawnych pasażerów, co istotne, zamierza częściej niż obecnie podróżować pociągami. Chcą mieć łatwiejszą dostępność i poczucie większego bezpieczeństwa na pokładzie. Ponad połowa zaakcentowała bowiem brak zaufania.

- Dobrze znamy trudności, na jakie napotykają nasi niepełnosprawni pasażerowie i ciężką pracą dążymy do podniesienia standardu przewozów. Zmodernizowaliśmy do tej pory około 1500 stacji: osoby na wózkach inwalidzkich mogą tam korzystać z wind i podjazdów zamiast schodów – mówi przedstawiciel ministerstwa transportu.

Jednak James Taylor z organizacji charytatywnej Scope podkreśla, że transport publiczny jest pod tym względem niejednolity.

- Mógłbym wskazać niejeden problem: brak dostępu do środków lokomocji, ubogie usługi dla klientów czy nieaktualne informacje. Sprawy te utrudniają nie tylko dojazd do miejsca pracy, ale również prowadzenie życia towarzyskiego i niezależną egzystencję osób z niepełnosprawnością.

James Taylor odnosi się też do planów rządu na Downing Street, który zamierza wyasygnować z budżetu państwa ponad 20 milionów funtów.

- To dobrze, że władza podchodzi poważnie do tych kwestii; większe fundusze na pewno podniosą jakość usług dla niepełnosprawnych pasażerów. Wciąż jest jednak wiele pracy do wykonania ze strony polityków, firm przewozowych i innych podróżujących.

Brak miejsc parkingowych

Jeśli chodzi o transport, dużym bólem głowy dla osób z niepełnosprawnością jest brak dostępu do miejsc parkingowych, zlokalizowanych w pobliżu stacji. W takiej sytuacji pozostaje im dojazd autobusem, choć i tu również wskazano pewne bariery lub taksówką (jednakże kierowcy czarnych hackney carriage pobierają z kolei wysokie opłaty).

Osoby z niepełnosprawnością korzystają z kolei państwowych z podobnych powodów co wszyscy pasażerowie. Dla jednej trzeciej jest to najszybszy środek transportu, 25% jako przyczynę podało niską cenę.

A oto inne interesujące statystyki:

• Połowa z osób z niepełnosprawnością podróżuje samodzielnie;

• Mniej niż jedna czwarta wykupiła kartę osoby niepełnosprawnej w ciągu ostatniego roku;

• Dwóch na pięciu ankietowanych zasygnalizowało brak dostępu do kas biletowych; ci przezorni – a takich było wielu – korzystali z automatów z biletami.

Metody badawcze wykorzystane w sondażu:

• 62 wywiady, w tym 50 wywiadów jakościowych;
• rozmowy: 150 odpowiedzi;
• sondaż internetowy: 1400 odpowiedzi.

W badaniu wykorzystano również doświadczenia 15 niepełnosprawnych pasażerów, podróżujących z kamerą rejestrującą zdarzenia.