Czy pracujący dostaną 500+ dla osób z niepełnosprawnością? Ministerstwo odpowiada

Bardzo żałuję, że świadczenie, które miało być wsparciem dla niepełnosprawnych, wywołuje obecnie tyle negatywnych emocji. Wielkim bólem jest, że dyskredytuje się niepełnosprawnych, ustalając tak niskie kryterium dochodowe. Wykluczenie osób, które przez dziesiątki lat dokładały się do ZUS, a teraz maja nieco wyższą rentę czy emeryturę niż 1100 brutto jest zniewagą dla tych ludzi. Dziś są często całkowicie niezdolni do samodzielnej egzystencji i nie zyskują nic. Co z niepełnosprawnymi, które urodziły się niepełnosprawne mają rentę socjalną, a spotkała ich tragedia, gdy zmarła mama lub tato i pobiera również rentę rodzinną. Też zostają wykluczone. Mimo dobrych kroków ze strony obecnej ekipy, należy powiedzieć, że nigdy nie mieliśmy elity politycznej, której naprawdę zależy na pomocy dla niepełnosprawnych. Nie należy także nabierać się na obietnice obecnej opozycji, bo w moim odczuciu jedyne co zaproponują w dłuższej perspektywie czasu niepełnosprawnym przed urodzeniem – to aborcję, a po urodzeniu – darmową eutanazję i to w formie dobrowolno-przymusową, żeby minimalizować koszty społeczno-ekonomiczne (polecam opracowania socjologów z Belgi, co ludzie myślą o eutanazji dla ludzi w wieku 80+ i niepełnosprawnych. Po prostu przyzwyczaja się społeczeństwo małymi krokami, że eutanazja, aborcja to jedyne słuszne wyjście!). W Polsce do dnia dzisiejszego wszelkie formy wsparcia dla jednych, powodowało ukrócenie pomocy dla innych niepełnosprawnych. Nie wypracowano wsparcia kompleksowego, dla wszystkich niepełnosprawnych. Dokonuje się selekcji na gorszych i lepszych, a najczęściej na „bylejakich”, którzy nie uzyskują żadnego wsparcia ze strony państwa. Rozumiem, że należy wesprzeć tych niepełnosprawnych, które są całkowicie niezdolni do pracy i samodzielnej egzystencji, ale jak można porzucić resztę niepełnosprawnych. Ciągle zasłaniają się możliwościami budżetu, a oszczędności szuka się nie tam, gdzie trzeba. Popieram program 500+ dla dzieci, lecz skoro są możliwości budżetu na ponad 41 mld złotych i to bez kryterium dochodowego, to jak może zabraknąć wsparcia finansowania dla niepełnosprawnych. Tworzą program wsparcia za 2-3 mld złotych, który wymaga dzielenia niepełnosprawnych na gorszych i lepszych, na bogatych i biednych. Gdyby obecnej władzy zależało na sprawiedliwej dystrybucji środków z budżetu i dzieleniem się wzrostem gospodarczym ze wszystkimi, to wprowadziliby limit dochodowy przy 500+ dla dziecka (i programie dla niepełnosprawnych) w wysokości 70% przeciętnego wynagrodzenia (3 tysiące netto na członka rodziny), a uzyskane środki – kilka miliardów złotych przeznaczyli na wsparcie szerszej grupy niepełnosprawnych, w tym osób ze stopniem umiarkowanym. Taki program kosztowałby ok. 10-12 mld, bez bzdurnego podziału. To jest przecież i tak 4x mniej niż obecnie program 500+ dla dzieci. A jaka olbrzymia pomoc. Niech nawet zróżnicują wysokość świadczenia, ale niech wesprą. Nie było by tylu negatywnych emocji, obrzucania się błotem. Politycy obecnej władzy niestety budują elektorat wyborczy. Nie potępiam ich, bo być może z czasem zmienią założenia programu i okaże się, że pomoc zyskają także niepełnosprawni znaczni, umiarkowani czy z lekkim stopniem niepełnosprawności. Doceniam, że wprowadzają takie programy (nikt wcześniej tego nie robił – także ponoc prospołeczna i proeuropejska PO/PSL – przez 8 lat nie zająknęli się o niepełnosprawnych), lecz dostrzegam brak empatii w przypadku osób niepełnosprawnych. To jest grupa najsłabszych osób w społeczeństwie, którym ubóstwo, a czasami także poczucie obowiązku społecznego, moralnego nie pozwala na upominanie się o swoją godność. Cierpią w ciszy i samotności, uzyskując jedynie wsparcie od swoich najbliższych. Zdaję sobie sprawę, że nie ma gotowej recepty na sukces i pomoc wszystkim, ale można to opracować tak, by nie wzbudzać w niepełnosprawnych dodatkowego poczucia niesprawiedliwości społecznej. Pozdrawiam.