Zza kulis: projekt Monomoda i kobiety z niepełnosprawnością wzroku

Próbowałem kontaktować się z szefową projektu Monomoda, Małgorzatą Załecką. Nie można się do niej dodzwonić. Nie odpisuje na wiadomości tekstowe ani nie oddzwania. Chciałem zgłosić swoją kandydaturę, ale jest to niewykonalne. Koleżanka też się nie dodzwoniła ani też nie otrzymała żadnej odpowiedzi na maila ze zgłoszeniem. Uważam, że projekt jest bardzo źle zarządzany i że nie ma sensu brać w nim udziału, skoro organizatorom nie zależy na kontakcie z modelami. Ignorowanie potencjalnych modelek i modeli źle rokuje na przyszłość. Nawet jeśli decydujecie się odrzucić kandydaturę, wypada odpowiadać na zgłoszenia. Wiem też, że projekt nie integruje osób niepełnosprawnych ze sprawnymi w żaden sposób. Nie tworzą się żadne trwałe więzi po wystąpieniu w sesji, a wiem to od dziewczyn, które brały udział w projekcie. Uważam, że należy weryfikować informacje publikowane w serwisie przed ich upublicznieniem, bo inaczej wprowadza się ludzi w błąd, a osoby niepełnosprawne są na to szczególnie wrażliwe. Wokół projektu nie tworzy się żadna społeczność, która mogłaby się wzajemnie wspierać. Projekt nie jest realizowany w sposób ciągły, a posty w social mediach pojawiają się sporadycznie. Inicjatywa ta w żaden sposób nie przekłada się na realną pomoc osobom z niepełnosprawnościami. Uważam sponsorowanie i dotowanie tego typu projektów za wyrzucone pieniądze. W projekcie nie jest zatrudniona ani jedna osoba niepełnosprawna, a wynagrodzenie pobierają tylko organizatorzy. Czy faktycznie o to chodzi w pomaganiu osobom z niepełnosprawnościami?