„Może pomoże mi zaopiekować się synem?” – posłanka i mama chłopca z chorobą rzadką apeluje do prezesa Kaczyńskiego

Nieładnie, oj nieładnie pani Jagno prowadzić kampanię wyborczą i zachęcać do zadymy w dn. 23 maja, grając przy tym chorobą swego dziecka, któremu – a nie Pani, serdecznie współczujemy zmagania się ze schorzeniem. Czemu kampanijne wykorzystywanie dziecka? – ano dlatego, że pani Jagna będąc czynną posłanką miała 1000 okazji by przedstawić nie tylko p.Kaczyńskiemu, ale i pani minister Rafalskiej i panu min,. Michałkiewiczowi i wszystkim członkom Komisji Rodziny i Pracy i Polityki Społecznej sytuację dziecka i wymogi trudnej i całodobowej opieki nad nim. O 8 latach rządów jej partii PO nie wspominając. Malo tego, pani Jagna miała - i ma 1000, okazji i sposobności by przekazać ww. Decydentom pomysły – projekty ustaw i rozporządzeń, które mogą poprawić codzienne życie rodzin tak schorowanych dzieci, ich rehabilitacji i kształcenia, aż do przysposobienia kiedyś do podjęcia pracy – jeśli to będzie możliwe. Zamiast powyższych pani Jagna użala się na pana Kaczyńskiego, że musi sama dziecko przewracać, karmić, usypiać itp. I zaprasza go do wyręczenia w opiekowaniu, tak jakby to p.Kaczyński był ojcem jej dziecka. Coś pani Jagna pomyliła adresata swych użalań. Tu – tak dla rzetelności. Pan Kaczyński podczas rozmowy w Krakowie, nie twierdził, że niepełnosprawni w Polsce mają się całkiem dobrze, tylko że lepiej, że coraz lepiej w porównaniu do czasów rządu PO-PSL. I TO JEST PRAWDA! – vide m.in. podwyżki rent socjalnych, nielimitowana rehabilitacja, bezkolejkowy dostęp do lekarzy, leczenia i rehabilitacji, opieka wytchnieniowa, zatrudnienie wspomagane, programy: „za życiem” i „dostępność plus” W podobnym tonie użalała się na pana Kaczyńskiego, pani Janka Ochojska mówiąc o potrzebie rozmowy z nim na temat godności życia osób niepełnosprawnych. Przy czym nie zaproponowała przy tym choćby terminu czy prośby spotkania, ani żadnych postulatów czy tematów rozmowy. Nawijając o godnym życiu ani razu – choćby jednym słowem nie odniosła się do tematu podejmowania pracy zarobkowej przez te osoby, jako podstawowego warunku godnego życia i uznania społecznego. Wciąż nie rozumiemy dlaczego pani Janina, będąc aktywną zawodowo osobą niepełnosprawną nie namawia innych do podjęcia choćby i próby pracy mimo swego i wielu innych pozytywnych wzorców - vide Pan Janusz Świtaj, który pracuje i pomaga innych mimo, że porusza tylko głową, a oddycha poprzez respirator. Trudno też zrozumieć większości rodziców, spośród których aż 77% nie chce by podjęły pracę ich dorosłe-niepełnosprawne dzieci - vide badania prof. Ewy Giermanowskiej (Uniw. Warszawski). – vide pani Hartwich, która nic nie zrobiła na rzecz utrzymania pracy zarobkowej przez swego syna z minim. płacą to ok. 1600 zł ‘na rękę’, żądając dlań 500 zł dodatek do renty zamiast pracy. Więc co do meritum: mamy wrażenie – graniczące z pewnością, że zarówno pani Jagna, jak i pani Ochojska i pani Hartwich i wiele osób im podobnych, tak naprawdę to nie chcą ani pomocy, ani rozmów – tylko chcą obalenia rządu PiS i przejęcia władzy, wykorzystując do tego osoby niepełnosprawne. A szkoda, bo przy ich sile przebicia nakierunkowanej na ułatwienia w zdobyciu pracy przez niepełnosprawnych, praca ta byłaby na wyciągnięcie ręki. Jak i gdzie zdobyć pracę? - wystarczy skontaktować się np. z Fundacją Aktywizacja, czy Fundacją Aktywnej Rehabilitacji. One nie dość, że za darmo zbadają predyspozycje do pracy, to i przeszkolą pro-zawodowo i zapewnią staż, za który niepełnosprawny otrzyma ponad 1000 zł 'na rękę'. Zaś najwytrwalsi po stażu często otrzymują i utrzymują pracę. Warto próbować. Winni to rozważyć i wszyscy tak bardzo żądający podwyżek różnego rodzaju zasiłków, dodatków itp. darmo otrzymywanych wsparć. To wygodne, ale czy godne?