Konwencja dotycząca rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych

7 lutego 2004 weszła w życie ustawa o ratyfikacji Konwencji Nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w Genewie 20 czerwca 1983 roku. Przed Polską konwencję ratyfikowało 75 państw.

W świetle artykułu 1 Konwencji pojęcie "osoba niepełnosprawna" oznacza osobę, której możliwości uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia oraz awansu zawodowego są znacznie ograniczone w wyniku niepełnosprawności. Celem rehabilitacji zawodowej jest pomoc takim osobom w przezwyciężeniu ograniczeń. Ma to doprowadzić do integracji tej osoby w społeczeństwie.

Konwencja nakłada na państwa-strony obowiązek prowadzenia takiej polityki, która zapewni wszystkim osobom niepełnosprawnym dostęp do odpowiednich usług w zakresie rehabilitacji zawodowej oraz wspieranie ich zatrudnienia na otwartym rynku pracy. Polityka ma być oparta na zasadzie równości szans między pracownikami niepełnosprawnymi a pracownikami w ogóle.

Konwencja zobowiązuje władze do zapewnienia osobom niepełnosprawnym wartościowego doradztwa zawodowego, szkoleń zawodowych, pośrednictwa pracy, zatrudnienia. Zadbać należy, by podejmowane działania objęły także osoby niepełnosprawne zamieszkałe w małych miejscowościach i na obszarach wiejskich.

Przyjmując dokument Polska zobowiązuje się dokonywać okresowego przeglądu polityki w zakresie postanowień Konwencji "zgodnie z warunkami, praktyką i możliwościami krajowymi".

Źródło: Biuletyn MGPiPS, 9-15 lutego 2004
Opracowanie: mb (redakcja ngo.pl)

Informacja pochodzi z portalu www.ngo.pl