Kandydat do Nagrody Publiczności w konkursie „Człowiek bez barier 2018”: Rafał Mikołajczyk
Ma 28 lat, pochodzi z Długopola Górnego, od 12 lat mieszka we Wrocławiu. Miał 11 lat, gdy rozpoczął treningi biegowe, następnie z sukcesami reprezentował gimnazjum w zawodach wojewódzkich. W 2004 r. został pobity, na skutek czego doznał urazu odcinka szyjnego kręgosłupa, a w konsekwencji – czterokończynowego porażenia.
Po okresie hospitalizacji i rehabilitacji przeniósł się do Wrocławia, gdzie rozpoczął naukę w liceum, mieszkając w internacie. Już w pierwszym miesiącu nauki, wraz z Anną Halik założył pierwszą na Dolnym Śląsku drużynę rugby na wózkach. W 2007 r. dostał powołanie do reprezentacji narodowej. Przez sześć lat trenował rugby, reprezentując Polskę w tej dyscyplinie do 2012 r. Zainspirowany osiągnięciami Rafała Wilka, w 2013 r. wyznaczył sobie nowy cel – kolarstwo ręczne. Rok po rozpoczęciu treningów dostał powołanie do reprezentacji kraju. W 2015 i 2018 r. wystąpił na mistrzostwach świata. W 2016 r. zdobył Puchar Świata UCI w kolarstwie ręcznym. Jest siedmiokrotnym mistrzem Polski.
W tym czasie ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 2015 r. rozpoczął pracę w VOTUM S.A. Jest współtwórcą rozwijanego przez firmę programu Pierwsze Kroki, a obecnie jego koordynatorem. W ramach programu odwiedza osoby z niepełnosprawnością i pokazuje im, że także po wypadku można żyć aktywnie i godnie. Uczestniczy w procesie doboru specjalistycznego sprzętu ortopedycznego, a także dostosowania mieszkania czy samochodu do potrzeb beneficjentów programu. Swoim przykładem pokazuje, że niepełnosprawność nie musi być końcem wszystkiego – przeciwnie, może być początkiem czegoś nowego. Ponadto od marca 2018 r. Rafał pełni też funkcję prezesa Fundacji VOTUM, wspierając podopiecznych w walce o powrót do zdrowia.
Komentarze
brak komentarzy
Polecamy
Co nowego
- Ostatni moment na wybór Sportowca Roku w #Guttmanny2024
- „Chciałbym, żeby pamięć o Piotrze Pawłowskim trwała i żeby był pamiętany jako bohater”. Prezydent wręczył nagrodę Wojciechowi Kowalczykowi
- Jak można zdobyć „Integrację”?
- Poza etykietkami... Odkrywanie wspólnej ludzkiej godności
- Toast na 30-lecie
Dodaj komentarz