Lista Mocy 1918-2018. Aleksander Marian Korwin-Szymanowski

1913–1987
architekt, urbanista, oficer, powstaniec

Ukończył gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, a następnie studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej. Podczas studiów odbywał staż zawodowy na budowach jako praktykant, uczestnicząc m.in. przy rozbudowie portu w Gdyni, a także przy budowie Zbrojowni nr 2 w Warszawie. Był kreślarzem w pracowni prof. Bohdana Pniewskiego i inż. Juliusza Żakowskiego, a także zastępcą inspektora budowlanego w Inspekcji Budowlanej Zarządu Miejskiego w Warszawie.

Podczas II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej jako oficer łącznikowy w dowództwie obrony Warszawy. Do jego zadań należało nanoszenie na mapę stolicy lokalizacji poszczególnych stanowisk baterii i działonów oraz osobiste przekazywanie rozkazów ich dowódcom. Po kapitulacji stolicy został uwięziony w oflagu w Łowiczu. Uciekłszy stamtąd, pracował jako zastępca kierownika budowy w Warszawie i Zamościu.

Przed wybuchem Powstania Warszawskiego wrócił do stolicy i dołączył do Batalionu Chrobry I. Podczas walk został ciężko ranny w lewe kolano. Grożącej mu amputacji zapobiegła interwencja ojca, Aleksandra Korwin -Szymanowskiego. Pomimo szybkiej pomocy i intensywnej opieki kolano pozostało jednak sztywne.

Po wojnie związał się zawodowo z Pracownią Projektową Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej i z Biurem Projektów „Miastoprojekt”. W 1948 r. podjął przerwane przez wojnę studia i uzyskał tytuł magistra nauk technicznych i inżyniera architekta. Był specjalistą planowania przestrzennego i instruktorem ds. budownictwa osiedlowego. Pracował jako projektant w Pracowni Urbanistycznej Wydziału Architektury, Nadzoru Budowlanego i Geodezji PRN m. st. Warszawy. Zaprojektował m.in. osiedle Koszutka w Katowicach i WSM Rakowiec w Warszawie. Był autorem projektów licznych kaplic i kościołów.

W 1968 r. wyjechał na Kubę, gdzie przez trzy lata pracował jako specjalista planowania przestrzennego i instruktor ds. budownictwa osiedlowego.

Należał do Stowarzyszenia Architektów Polskich. Odznaczono go m.in. medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939” oraz srebrną odznaką „Za Zasługi dla Warszawy”.