Lista Mocy 1918-2018. Leon Halban
1893–1960
historyk prawa, wykładowca
Urodził się w Krakowie jako syn wybitnego historyka prawa, profesora Uniwersytetu w Czerniowcach, późniejszego profesora i rektora Uniwersytetu Lwowskiego. Sam też podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim, interesując się przy tym historią i filozofią. Studiował także na uniwersytecie w Wiedniu i Grenoble. Pracował w wiedeńskim Naczelnym Komitecie Narodowym, a potem w Lublinie w Zarządzie Cywilnym Generalnego Gubernatorstwa.
Gdy powstało Państwo Polskie, znalazł zatrudnienie w Ministerstwie Opieki Społecznej, a później Banku Budowlanym i Komitecie Banków Państwowych.
W 1916 r. uzyskał tytuł doktora prawa kanonicznego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, a 10 lat później – habilitację na podstawie pracy „Lichwa w nauce i prawie kościelnym”. Został profesorem tytularnym, a w 1936 r. profesorem nadzwyczajnym tej uczelni. W trakcie rosyjskiej okupacji Lwowa działał w konspiracji, a w czasie okupacji hitlerowskiej ukrywał się w lwowskim klasztorze Sacré-Coeur, prowadząc tajne nauczanie na konspiracyjnym uniwersytecie. Interesował się rasizmem i hitleryzmem oraz występował przeciwko tym ideologiom w pracach naukowych i publicystycznych z historii prawa kościelnego, takich jak m.in.: „Religia w Trzeciej Rzeszy” (1936) czy późniejszej – „Mistyczne podstawy narodowego socjalizmu” (1946). W tej ostatniej pracy wskazał na dwojakie korzenie nazizmu będącego w opozycji zarówno do katolicyzmu, jak i racjonalizmu.
Z powodu antyhitlerowskich wystąpień w okresie międzywojennym był poszukiwany przez Niemców, ale szczęśliwie uniknął aresztowania.
Jesienią 1944 r., gdy do Lwowa ponownie wkroczyli Sowieci, opuścił miasto i przeniósł się do Lublina, gdzie objął Katedrę Kościelnego Prawa Publicznego oraz Źródeł Prawa Kanonicznego na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1946 r. został profesorem zwyczajnym tej uczelni, a w 1949 r. – dziekanem Wydziału Prawa. Po utworzeniu Wydziału Prawa na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) objął tamtejszą Katedrę Powszechnej Historii Państwa i Prawa. W 1950 r. otrzymał nominację na profesora UMCS.
Interesował się też etnografią, religioznawstwem i regionalizmem. Przewodniczył lubelskiemu oddziałowi Polskiego Towarzystwa Historycznego, przez wiele lat był wiceprezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego i wiceprezesem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. Angażował się w różne akcje charytatywne, związany był także z Caritas (przez rok jako członek zarządu przymusowego). Leon Halban od wojny chorował na zapalenie nerwów ruchowych i poruszał się na wózku. W 1959 r. amputowano mu nogi. Nigdy jednak nie skarżył się ani nie absorbował uwagi otoczenia swoimi dolegliwościami. Współpracownicy i studenci podziwiali jego spokój i pogodę ducha. Niemal do ostatnich dni prowadził zajęcia dydaktyczne. Zmarł 3 maja 1960 r.
Komentarze
brak komentarzy
Polecamy
- PFRON wesprze organizacje pomagające powodzianom
- Już jest! Nowy numer „Integracji” w całości poświęcony komfortkom (PDF podstawowy i PDF dostępny)
- Instytut Wzornictwa Przemysłowego już po raz 31. organizuje Konkurs Dobry Wzór!
- Świadczenie wspierające. Zespoły najczęściej przyznają między 95 a 100 punktów
Co nowego
- Wieliczka: Festiwal Kultury bez Barier w Muzeum Żup Krakowskich
- RPO: Ludzie skarżą się na długie oczekiwanie na decyzje w sprawie świadczenia wspierającego. Jest odpowiedź Pełnomocnika
- Czy dodatek dopełniający będzie zgodny z konstytucją? Wątpliwości Biura Legislacyjnego Senatu
- Dodatkowy zasiłek opiekuńczy dla opiekunów dzieci z terenów dotkniętych powodzią
- Szach Mat w Bielsku-Białej – XXI Międzynarodowy Integracyjny Turniej Szachowy
Dodaj komentarz