Oto twórczość poetycka osób z niepełnosprawnością!

Przez kilka miesięcy Integracja zbierała twórczość osób z niepełnosprawnością, którą wyświetlono 17 listopada 2018 r. na telebimie podczas trwania Wielkiej Gali Integracji. Oprócz licznych obrazów, rysunków, zdjęć i rękodzieł otrzymaliśmy również kilka wierszy! Oto one.

Jan Grzesiek stworzył rysunek połączony z wierszem:

Wiersz, znajdujący się na rysunku:

Ojca Radości Start,
Matki Serca Skarb,
Złączyło Światy Dwa w Jeden,
Dziecię Światów Dwóch.

Ojca Radości Start,
Matki Serca Skarb,
Złączyło Światy Dwa w Jeden,
Dziecię Światów Dwóch.

Dziecię Światów Dwóch.

Śmiech Twój rozpala słońca,
Płacz Twój kłuje serca,
Rośnij zdrowo,
Dziecię kochane,
Rodziców najdroższy skarb,
Dziecię piękne,
Rośnij zdrowo.

Ojca Radości Start,
Matki Serca Skarb,
Złączyło Światy Dwa w Jeden,
Dziecię Światów Dwóch.

Dziecię Światów Dwóch,
Dziecię Światów Dwóch,
Dziecię Światów Dwóch.

Kolejny wiersz pt. „Płomienna przyjaźń” napisała Ewelina Sikorska:

Kiedy świat się wali
Kiedy grunt się pali
Oni zawsze w pogotowiu są
I podadzą ci pomocna dłoń
Kto to taki  przyjaciele
Z nimi przygód  przeżyjesz wiele
Wyjdziesz z bagna
Strach pokonasz
W płomieniach bólu  rozpaczy i  cierpienia  nie skonasz
On poprowadzi Cię  drogą  do raju
I powie walcz o siebie ty  stary zgredzie
Bo życie jest zbyt piękne by tak łatwo poddać się
A ja nigdy nie zostawię Cię

Z kolei Wiktor Okrój napisał piosenkę pt. „Dostałem balonika”, której tekst brzmi:

Zwrotka 1

Byłem kiedyś na festynie
Piękna Pani tam pomyka
Myśli sobie - tak kretynie
Zaraz tobie dam balonik
Przecież jesteś taki biedny
Taki prezent jest niezbędny
Myślę sobie, chyba to żarty
Będę teraz już uparty

Refren:

Dostałem znowu kurna balonika
Z tego bardzo prosta sprawa wynika
Przecież zawsze tak zazwyczaj się zaczyna
Ale mam nadzieję, że to nie jest moja wina

Zwrotka 2

Jestem dosyt już wkurzony
Proszę uważać na żony
Chyba pani nie dowidzi
mego zarostu rozumiem
Czy mam już pokazać mięśnie
Aż się zrobi niebezpiecznie
Czy mam już pokazać mięśnie
Aż się zrobi niebezpiecznie

Ostatni wiersz jest autorstwa Marty Świć:

Wiśniowa gałąź
Ugina się do ziemi
Siedzę na ławce
Myślę - zajadam wiśnie

A mnie jedzą komary

(wiersz z tomiku A jednak lecę... 2015, wyd. Towarzystwo Miłośników Podlasia)

Wszystkim autorom serdecznie dziękujemy za wysłanie swojej twórczości.