Inny punkt widzenia. Budzić świadomość

„Integrację” zaczęłam prenumerować w czasie studiów, gdy pojawiła się w wersji dźwiękowej. Z niecierpliwością czekałam na przesyłkę z kasetami. Z zainteresowaniem słuchałam artykułów, porad, odkrywałam możliwości i problemy osób z innymi niepełnosprawnościami niż moja. Gdy zrezygnowano z wydawania „Integracji” w wersji audio, zaprenumerowałam tę papierową. Mama czytała mi ją na głos. Wielokrotnie pytałam redakcję o dostęp do wersji elektronicznej, którą jako osoba niewidoma mogłabym czytać samodzielnie za pomocą czytnika ekranu. Cieszę się, że obecnie jest to już możliwe.

Gdy kończyłam studia licencjackie, „Integracja” ogłosiła konkurs „Niepełnosprawni normalna sprawa”. Spodobał mi się temat. Doskonale wpisywał się w to, co redakcja robi, czyli w podnoszenie świadomości zarówno osób z niepełnosprawnościami, jak i ich otoczenia, oraz tych, dla których ta tematyka jest zupełnie nowa i dopiero zaczynają ją zgłębiać.

W pracy konkursowej skupiłam się na sytuacji osób niepełnosprawnych, uczących się wraz z pełnosprawnymi rówieśnikami. Dzieliłam się moimi doświadczeniami: niepełnosprawnych uczniów i studentów zachęcałam do aktywnej współpracy z nauczycielami, podpowiadania im rozwiązań technicznych i nieusprawiedliwiania lenistwa niepełnosprawnością, a pedagogów do równego traktowania wszystkich uczniów. Niestety, nadal zdarza się, że nauczyciele nie rozumieją potrzeb uczniów ze specjalnymi potrzebami, dyskryminują ich, dają taryfę ulgową, a nawet pozwalają im sobą manipulować. Z przerażeniem słuchałam przechwałek niewidomej licealistki: „Tak wyszkoliłam belfrów, że pytają mnie wtedy, kiedy chcę”.

W „Integracji” cenię fachowe porady, rzetelne informacje, budzenie świadomości, pokazywanie różnych punktów widzenia i działania interwencyjne. Gdy więc kilka miesięcy temu odbywały się konsultacje e-podręczników, poprosiłam redakcję o pomoc we wspólnym lobbowaniu na rzecz ich dostępności i stanowczą reakcję w sprawie krzyżówki w podręczniku do języka polskiego. Jedno z haseł brzmiało: „mieć żółte papiery”. Prawidłowa odpowiedź: „wariat”. Ministerstwo Edukacji Narodowej odpowiedziało, że niefortunny zwrot zostanie usunięty, a na Niepelnosprawni.pl rozgorzała dyskusja. Niektórzy internauci twierdzili, że przesadzamy i robimy z igły widły. W komentarzu wyjaśniłam mój punkt widzenia, podkreślając, że mimo iż krzyżówka jest ćwiczeniem na eufemizmy, w przeciwieństwie do innych zawartych w niej haseł zwrot:„mieć żółte papiery” nie jest neutralny, lecz ma konotację negatywną.

Niepelnosprawni.pl jest kopalnią informacji i wiedzy. Chciałabym, by pojawiła się na nim zakładka: Konferencje i Szkolenia, w której można by zamieszczać informacje o planowanych konferencjach, warsztatach i szkoleniach z zakresu niepełnosprawności. Rozproszenie informacji o takich wydarzeniach jest bardzo duże, więc wiele osób dowiaduje się o nich dopiero po fakcie.

Niepełnosprawność stała się modna wśród studentów. Często odpowiadam na ich pytania, polecam im „Integrację” i portal Niepelnosprawni.pl. Sporo studentów piszących różnego rodzaju prace pyta mnie też o książki, których autorami są osoby z niepełnosprawnością. Myślę więc, że na portalu przydatny byłby także link: Książki Niepełnosprawnych Autorów.

Redakcji „Integracji” życzę wielu sukcesów, ciekawych pomysłów, zapału, wytrwałości i sił do budzenia świadomości i zmieniania świata na lepsze.

Hanna Pasterny – konsultantka ds. osób niepełnosprawnych w Centrum Rozwoju Inicjatyw Społecznych CRIS w Rybniku, osoba niewidoma, finalistka Konkursu „Człowiek bez barier 2011”, autorka książek: Jak z białą laską zdobywałam Belgię, Tandem w szkocką kratkę i Moje podróże w ciemno. W 2017 r. znalazła się w Liście Mocy, publikacji wydanej przez Integrację, z sylwetkami 100 najbardziej wpływowych Polek i Polaków z niepełnosprawnością. Więcej: www.hannapasterny.pl.

Artykuł pochodzi z nr 4/2018 magazynu Integracja.

Zobacz, jak możesz otrzymać magazyn Integracja.

Sprawdź, jakie tematy poruszaliśmy w poprzednich numerach (w dostępnych PDF-ach).