Humanizowanie pracy

Papież Paweł VI podkreślał, że naczelnym zadaniem ekonomii jest jej służebność względem ludzi. Przestrzegał także, aby postęp gospodarczy nie dokonywał się w zbytnim pośpiechu i w sposób nieprzemyślany, gdyż mogłoby się to odbić na całym społeczeństwie i warunkach, w jakich żyją ludzie.

W obecnych czasach słowa te są aktualne, a ich sens należy rozszerzyć na humanizowanie pracy osób niepełnosprawnych, którym należy stwarzać godne warunki podejmowania zatrudnienia. Musi dziać się to w sposób przemyślany i roztropny, bez nadmiernego pośpiechu, który zazwyczaj doprowadza do sytuacji, że wprowadzane reformy zamiast być udogodnieniem, utrudniają aktywność.

Trudności w znalezieniu pracy

Jeżeli kapitalizm będzie rozumiany wyłącznie jako wolnorynkowa gospodarka, rządzona „niewidzialną ręką rynku”, będzie to system nastawiony na wyzyskiwanie drugiego człowieka, który może przerodzić się w pewne formy totalitaryzmu i wspierania najsilniejszych. Tymczasem godność ludzka wymaga od nas wszystkich, aby wspierać najsłabszych, którzy nie poradzą sobie bez pomocy innych, stwarzać im możliwości podejmowania pracy, zarabiania godnych pieniędzy i posiadania własności prywatnej.

Pomoc osobom niepełnosprawnym nie może ograniczać się do zasiłków finansowych. Osoby niepełnosprawne chcące podjąć aktywność zawodową napotykają wiele trudności. Można wśród nich wymienić negatywne postawy pracodawców otwartego rynku pracy, obawy pracodawców związane z przystosowaniem się pracowników do podejmowania zadań zawodowych, a także przystosowaniem do fizycznego oraz społecznego środowiska pracy. Pracodawcy, wybierając pracownika spośród wielu osób bezrobotnych, częstokroć z góry odrzucają osoby niepełnosprawne, uniemożliwiając im takimi decyzjami rozwijanie się na ścieżce zawodowej, a także odbierając perspektywę i motywację do wyjścia z domu oraz przebywania wśród ludzi.

Nie rezygnować

Oczywiście najbardziej pożądana sytuacja byłaby wtedy, gdyby każda osoba z niepełnosprawnością podejmowała adekwatną, godnie wynagradzaną pracę na otwartym rynku, w sprzyjającym środowisku społecznym. Doskonale jednak wiemy, że rozwiązania idealne nie są w pełni możliwe. Chroniony rynek pracy zapewnia możliwość podejmowania zatrudnienia osobom, na których pracę otwarty rynek nie jest jeszcze gotowy.

Należy zdecydowanie przestrzegać osoby niepełnosprawne przed rezygnowaniem z pracy z powodu lenistwa czy strachu i zachęcać je do podejmowania zatrudnienia. Im więcej pokaże im się różnorodnych możliwości podjęcia aktywności zawodowej, tym więcej osób znajdzie i wybierze dogodną dla siebie formę.

dr Bawer Aondo-Akaa – 32-letni doktor teologii z Krakowa, pracownik Klubu Jagiellońskiego i pisma „Pressje”. Ma czterokończynowe porażenie mózgowe. Jest ambasadorem Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. Pracował przy organizacji Światowych Dni Młodzieży 2016, członek ZHR, wolontariusz Szlachetnej Paczki, finalista Konkursu „Człowiek bez barier 2016”, żonaty.