Będzie praca z 1.3

Już wysłałam ten tekst jako komentarz do innego tekstu ale tutaj pasuje jeszcze lepiej..... uśmiać się albo popłakać wypada tylko: już nie mogę czytać o wsparciu i przygotowywaniu do pracy w ramach "pseudoProgramów". Ile osób tak naprawdę uzyskało pracę dzięki wydatkowaniu tak olbrzymich kwot na ich realizację? A jak wygląda realizacja tych programów miałam okazję zaobserwować w 3 konkretnych przypadkach, a o innych podobnych nasłuchałam sie niemało... Porażka poprostu... Najważniejszy katering, wycieczka, albo pobyt w drogim ośrodku na turnusie. Rozmowy z psychologiem, doradcą zawodowym... hmm... dobrze żeby wiedzial jeszcze co robić. I taki obraz z tych szkoleń mi wyłania się: niepełnosprawni zadowoleni, bo spędzili fajnie czas, odpoczęli względnie wyrwali się z domu, ludzie realizujacy program zarobili niezłe pieniądze, PFRON i EFS wydał pieniadze na szczytny cel - tylko dlaczego w ten sposób? Proponuję monitoring efektów, czyli zbadanie ile osób zaczęło pracować dzięki takim programom i nie popełniać błędów wkładajac środki w zbyt często w próżnię. Ilu niepełnosprawnych mogłoby za nie gdyby istaniały inne indywidualne kryteria wsparcia znaleźć i utrzymać pracę? Wielu, naprawdę wielu... Z osób ok. 140, które znam i które brały udział w tego typu programach nie pracuje ani jedna!!! a kilku niepełnosprawnych, którzy kierujac się własną motywacją i z pomocą znajomych, choćby np. w dowozie na miejsce pracuje, uczy się i żyje normalnie, tylko trudniej bo bez wsparcia...