Częstość występowania cukrzycy ciążowej wyższa latem

Częstość przypadków cukrzycy ciążowej różni się w zależności od pory roku i jest wyższa latem a niższa zimą – wynika z pracy, którą publikuje pismo „Diabetes Care”.

Naukowcy pod kierunkiem Roberta G. Mosesa z Wollongong Hospital w Australii doszli do takich wniosków po przeanalizowaniu danych zbieranych przez trzy lata w grupie ok. 7,4 tys. kobiet ciężarnych, u których wykonano doustny test obciążenia glukozą, inaczej test tolerancji glukozy.

Polega on na podaniu pacjentowi będącemu na czczo 75 gramów glukozy rozpuszczonej w wodzie. Roztwór należy wypić w ciągu 5 minut. Przed spożyciem go oraz godzinę i dwie godziny po spożyciu od pacjenta pobiera się próbkę krwi do oznaczenia w niej poziomu glukozy. Wszystkie panie mieszkały w klimacie umiarkowanym, w którym występują wyraźne pory roku.

Częściej latem niż zimą

Okazało się, że w okresie zimowym średnie stężenie glukozy we krwi po godzinie oraz po dwóch godzinach od jej spożycia było niższe niż średnia ze wszystkich wyników, w okresie letnim natomiast odnotowano stężenia wyższe od średniej. Na podstawie wyników uzyskanych po upływie godziny od przyjęcia glukozy, cukrzycę ciążową stwierdzano o 29 proc. częściej latem i o 27 proc. rzadziej zimą, w porównaniu ze średnią występowania tego zaburzenia w badanej grupie. Gdy uwzględniono wyniki po upływie dwóch godzin częstość cukrzycy ciążowej była wyższa latem o 28 proc. i niższa zimą o 31 proc.

Zdaniem autorów pracy sugeruje to, że częstość występowania cukrzycy ciążowej może zmieniać się w zależności od pory roku. Potrzebne są dalsze badania, które pomogą ocenić, czy te różnice sezonowe powinny być uwzględniane przy ocenie wyników testu tolerancji glukozy u ciężarnych.

Wcześniejsze wykrycie cukrzycy

Mianem cukrzyca ciążowa określa się zaburzenia metabolizmu węglowodanów, w tym pełnoobjawową cukrzycę, które po raz pierwszy rozpoznano w okresie ciąży i które zwykle po jej zakończeniu ustępują. Z badań wynika, że kobiety, u których te zaburzenia wystąpiły w przyszłości są bardziej narażone na cukrzycę, zwłaszcza typu 2.

Cukrzyca ciążowa rodzi ryzyko poważnych powikłań dla płodu i matki. Są to m.in.: większa umieralność dzieci podczas porodu, duża masa noworodka, która zwiększa ryzyko różnych schorzeń w przyszłości, jego niedocukrzenie po porodzie, wady wrodzone, a nawet obumarcie wewnątrzmaciczne płodu w 8. lub 9. miesiącu ciąży. U kobiety ciężarnej zaburzenie to zwiększa m.in. ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego i/lub rzucawki. Dzięki wczesnemu wykryciu cukrzycy ciążowej i jej prawidłowej kontroli ryzyko tych powikłań znacznie maleje.