Oko w oko z Iloną Łepkowską

Ilona Łepkowska jest scenarzystką, która odpowiada za takie seriale jak „Klan”, „Radio Romans”, „M jak miłość” czy „Barwy szczęścia”. W rozmowie z Piotrem Pawłowskim Ilona Łepkowska opowiada o swoich doświadczeniach po poważnej kontuzji, przemyśleniach na temat niepełnosprawności oraz aktorstwie osób z niepełnosprawnościami.

Piotr Pawłowski: Coś się zaczęło dziać z Pani zdrowiem, była jakaś kontuzja i doprowadziła do pewnych przemyśleń...

Ilona Łepkowska: Pechowo, bo we własne urodziny, grałam z córką na trawniku w badmintona i tak nieszczęśliwie postawiłam nogę, że przewróciłam się i złamałam dość poważnie nogę w trzech miejscach – skończyło się na kilkugodzinnej operacji ortopedycznej i trzynastu śrubach...

Przez długi czas miałam ogromne ograniczenia w poruszaniu się, przez trzy miesiące nie mogłam tej chorej nogi używać – do czasu wyjęcia jednej śruby i zdjęcia gipsu. Poruszałam się o kulach na jednej nodze albo na wózku i wtedy zaczęłam myśleć o tym, jak funkcjonują osoby, które są w takiej sytuacji bardzo długo albo całe życie.

Weszła Pani trochę w buty osoby z niepełnosprawnością, która nie może swobodnie wyskoczyć z domu i zrobić tego, co chce lub co robiła do tej pory...

Tak. Jestem mobilna, jeżdżę samochodem, mam też bardzo dużego psa, który, gdy przechodzi obok fotela, to go przestawia albo przewraca. Musiałam bardzo uważać, stojąc o kulach, by się o mnie nawet nie otarł.

Byłam całe dnie sama w domu, oczywiście wpadała córka, ktoś przychodził ze znajomych, przyjaciół, mąż rano pomagał mi się ubrać, umyć, przygotował mi śniadanie, ale później wychodził do pracy. Było upalne lato, a ja siedziałam z nogami wysoko na poduszkach i nie mogłam sobie przynieść do stolika szklanki wody.

Zaczęło się to robić potwornie trudne. Później już, gdy wracałam z rehabilitacji do domu taksówką, to problemem było sforsowanie furtki przy wejściu do domu, w którym mieszkam (...). Nauczyłam się oczywiście jakichś podstawowych czynności, kładłam sobie kosmetyki na łóżku, na szafce nocnej koło łóżka i tak dokonywałam drobnych czynności pielęgnacyjnych, ale to wszystko było naprawdę skomplikowane.