Słyszące Psy w Wielkiej Brytanii

Brytyjska organizacja "Słyszące psy dla niesłyszących" (Hearing Dogs For Deaf People) obchodzi właśnie swoje 21. urodziny i z tej okazji zorganizowała Tydzień Słyszącego Psa. Obchody trwać będą od 2 do 6 czerwca 2003.

Celem akcji jest promocja działalności organizacji, edukacja na temat osób niesłyszących oraz przekazywanie informacji jak słyszące psy mogą pomóc.
Podczas tygodnia zostaną rozdane nagrody w konkursach na "Słyszącego Psa Roku 2003" i "Miasto Przyjazne Słyszącemu Psu". Miasta kandydujące do nagrody będą musiały wykazać, że ich transport jest dostosowany do potrzeb osób niesłyszących i ich psów, a także, że osoby z psami nie napotkają na ograniczenia w sklepach, supermarketach, restauracjach, obiektach publicznych i hotelach.

Częścią tygodnia jest także specjalna akcja "Ubranka dla Psów" (Togs for Dogs) adresowana głównie do dzieci. Dzięki niej dzieci będą mogły, z jednej strony zapoznać się z problemami osób niesłyszących i ich czworonożnymi przyjaciółmi, a także pomóc zbierać fundusze na działalność organizacji.

Organizatorzy mają nadzieję, że szkoły i inne organizacje zgodzą się przekazywać symboliczne dotacje, a dzieci będą popularyzowały organizację poprzez zakładanie do szkoły ubrania w kolorze bordowym (oficjalny kolor psich ubranek), zamiast zwyczajowego mundurka.

Organizowany będzie także konkurs plastyczny na logo, które będzie mogło zostać użyte w 2004 roku, a także na uszycie ubranka dla najmniejszego psa organizacji imieniem Blossom.

Pies - przewodnik niewidomego to powszechnie znany widok, jednak nie wiele osób wie, że psy mogą pomagać także osobom z innymi rodzajami niepełnosprawności. W Wielkiej Brytanii działa pięć tego typu organizacji, zrzeszonych w federacji "Brytyjskie Psy - przewodnicy" (Assistance Dogs UK): Stowarzyszenie Psy Przewodnicy dla Niewidomych, Psi Partnerzy Niezależności, Psy dla Niepełnosprawnych, Psy Wspierające i Słyszące Psy dla Niesłyszących. Każdy, kto posiada zarejestrowanego psa z którejś z tych organizacji powinien mieć prawo wstępu w miejscach, gdzie psy nie są normalnie wpuszczane.

Organizacja przekazuje osobom z poważną lub całkowitą utratą słuchu ok. 125 psów rocznie. Czworonogi są specjalnie szkolone, aby umiały reagować na codzienne dźwięki, takie jak budzik, dzwonek do drzwi, kuchenny czasomierz, telefon czy płacz dziecka, a także dźwięk alarmu przeciwpożarowego. Po usłyszeniu któregoś z sygnałów pies trąca właściciela łapą i poprowadzi do źródła dźwięku. Psy szkoli się także, aby reagowały na dźwięki sygnalizujące niebezpieczeństwo takie jak: dym, ogień, dwutlenek węgla czy włamanie. Pies będzie sygnalizował niebezpieczeństwo łapą, potem ułoży się w specjalnej pozycji sygnalizującej niebezpieczeństwo, dzięki czemu właściciel będzie mógł podjąć odpowiednie działania.

Dla wielu ludzi widok słyszącego psa noszącego specjalne bordowe ubranko, który towarzyszy swojemu niesłyszącemu właścicielowi, może być zaskoczeniem. Przeciętny słyszący pies to mały kundelek, który najprawdopodobniej został adoptowany ze schroniska dla zwierząt. Dobrego słyszącego psa powinny cechować czujność i entuzjazm, powinien on także być towarzyski i zachowywać się spokojnie w miejscach publicznych.

Ponieważ rasa ani wielkość psa nie mają znaczenia, wiele słyszących psów trafia do nowych właścicieli ze schronisk dla zwierząt. Około 50 proc. czworonogów nie jest zdolnych do ukończenia szkolenia, ale praktycznie wszystkie znajdują dom jako zwykłe zwierzęta domowe. O słyszącego psa może starać się każda niesłysząca lub niedosłysząca w stopniu znacznym osoba, która ukończyła 18 lat. Jest tylko jeden warunek: trzeba lubić psy!

Tim Stanley, niesłyszący księgowy, zdecydował się na słyszącego psa po tym, jak nie opuścił na czas swojego stanowiska pracy w trakcie pożaru, bo nie słyszał syreny alarmowej. Teraz do pracy chodzi razem z Jimmim, psem rzadkiej rasy papillon, który jest odpowiednio wyszkolony, aby ostrzegać swojego pana w niebezpiecznych sytuacjach.

Radiolog Margaret Tovey ze szpitala Weston z Somerset, właścicielka Beamisha, która często pracuje na nocnych dyżurach, podkreśla, że pies jest nie tylko jej "osobistym systemem alarmowym", ale także pomógł przezwyciężyć jej uczucie osamotnienia spowodowane niepełnosprawnością.

June Beech mieszka w Cardigan ze swoim mężem, Stevem i Valentine, słyszącym psem. Jej słuch zaczął pogarszać się kilka lat temu, a obecnie jest ona w znacznym stopniu niesłysząca. Przez to stała się wyobcowana i niechętnie wychodziła z domu bez swojego męża. Teraz, z pomocą Valentine, regularnie sama wychodzi, a nawet zaczęła uczęszczać na kurs komputerowy.

Mike Sullivan wspomina poznanie Flinta, swojego słyszącego psa: "To była miłość od pierwszego wejrzenia". Flint reaguje na wszystkie codzienne dźwięki, budzi swojego pana, towarzyszy mu wszędzie - do lekarza, dentysty, sklepu czy restauracji. Ludzie na ulicy rozpoznają specjalne bordowe ubranko, które noszą "słyszące psy" i wiedzą, że mam uszkodzony słuch.

Żródło: "Hearing Dogs For Deaf People" oraz art. 'Breaking the silence' The Guardian, 24 maja 2003

Więcej informacji na temat "słyszących" psów:

Organizacja "Hearing Dogs For Deaf People" http://www.hearing-dogs.co.uk
Specjalna strona dla dzieci organizacji "Hearing Dogs For Deaf People" http://www.hearing-dogs.co.uk/schools/home.html
Międzynarodowa Organizacja Assistance Dogs International http://www.adionline.org/
Organizacja Dogs for the Deaf http://www.dogsforthedeaf.org/
Program "Słyszących" Psów Organizacji SPCA z San Francisco http://www.sfspca.org/hearing_dogs/index.shtml
Organizacja Texas Hearing and Service Dogs http://www.servicedogs.org/