Muzeum dla demencji

Projekt „Muzeum dla demencji” to program Muzeum Śląskiego, który łączy tematykę sztuki ze wsparciem osób żyjących z demencją i ich opiekunami. Za cel stawia sobie stworzenie sieci współpracy poprzez umożliwienie dostępu do wiedzy, a także wykorzystanie zasobów kultury i sztuki dla wsparcia osób żyjących z demencją oraz w stworzeniu dla ich opiekunów przestrzeni wytchnienia. W ramach programu zbadamy i przybliżymy twórczość osób z demencją, ale też działania artystyczne wokół tej tematyki. W marcu 2025 roku Muzeum Śląskie rozpocznie cykl comiesięcznych spotkań edukacyjno-wspierających poświęconych demencji.

W trakcie pierwszych wykładów omówimy przede wszystkim podstawowe zagadnienia, sytuację opiekunów, tworzenie sieci wsparcia, następnie poruszymy temat wpływu sztuki na osoby żyjące z demencją, by ostatecznie przyjrzeć się ich twórczości. Pomysł związany jest z realizowaną przez nas koncepcją tworzenia sieci współpracy między instytucjami i organizacjami. Wierzymy, że pierwszym krokiem do zbudowania sieci wsparcia jest utworzenie przestrzeni, w której wszyscy zainteresowani będą mieli dostęp do rzetelnej wiedzy.

Wpływ instytucji kultury

Instytucja kultury może odegrać ważną rolę we wsparciu osób żyjących z demencją i ich rodzin. Z wszystkimi, którzy poczują chęć dołączenia do realizowanych przez nas działań, chcemy podzielić się wiedzą zdobywaną dzięki współpracy z licznymi ekspertami i praktykami. 

Włączenie instytucji kultury w działania na rzecz osób z demencją to ważny krok w kierunku budowania bardziej dostępnego i inkluzywnego społeczeństwa. Projekt wskazuje, że instytucje kultury mogą odgrywać kluczową rolę w zmniejszaniu stygmatyzacji osób po diagnozie demencji, promowaniu świadomości społecznej oraz rozwijaniu nowych standardów dostępności. Tworzenie oferty kulturalnej uwzględniającej potrzeby osób z niepełnosprawnościami poznawczymi stanowi przykład do naśladowania dla innych podmiotów w Polsce i za granicą.

„Muzeum dla demencji”

Program „Muzeum dla demencji” to zaproszenie do rozmów o tym, co my – jako społeczeństwo – możemy zrobić, żeby przekuć własne zasoby w realne rozwiązania. Celem spotkań jest także stworzenie bazy ekspertów, programów i organizacji związanych z tematem demencji, którą planujemy udostępnić wszystkim uczestnikom. 

Do udziału zaprosiliśmy ekspertów praktyków z Polski, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, z którymi już na etapie planowania konsultowaliśmy nasze pomysły i koncepcje. Wśród nich znaleźli się specjaliści z dziedziny neurologii, gerentopedagogiki, psychogerontologii, organizacji opieki społecznej, neuropsychologii, pielęgniarstwa, neurologopedii, psychologii, psychoterapii, tańca, muzealnictwa, literatury, a wreszcie przedstawiciele perspektywy samorzeczników i artystów – grupy, która odgrywa kluczową rolę w naszym programie.

Program będziemy prowadzić w czterech powiązanych ze sobą obszarach, a do udziału w wydarzeniach serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych:

• Edukacja – comiesięczne spotkania w formie konferencji, w trakcie których uczestnicy poznają istotę demencji, ale też dowiedzą się, jaką rolę w procesie choroby i opieki może odegrać kultura i sztuka. Prelegenci, w tym eksperci różnych dziedzin, artyści, samorzecznicy przybliżą zagadnienia dotyczące sytuacji osób z demencją, możliwych metod pomocy opiekunom i rodzinom, a także tego, jak świat kultury może wspierać otoczenie osób chorujących. Wydarzenia będą dostępne na żywo oraz w formie on-line. Wykłady będą tłumaczone na polski język migowy i opatrzone napisami na żywo.
• Warsztaty – spotkania oparte na różnorodnych dziedzinach sztuki, skierowane do osób z demencją i ich opiekunów, prowadzone w Muzeum oraz w ośrodkach pomocy społecznej. Podczas spotkań warsztatowych będziemy czerpać z wiedzy i doświadczenia ekspertów i wykorzystywać elementy uznanych metod i podejść do opieki. W trakcie warsztatów skupimy się na rozmowach wokół sztuki i codzienności, a także działaniach twórczych. Zależy nam, aby nasze spotkania umożliwiły satysfakcjonujący i komfortowy udział w życiu kulturalnym osobom żyjącym z demencją, co, jak udowodniono, pomaga im w codziennym funkcjonowaniu.
• Wytchnienie – stworzenie w Muzeum przestrzeni otwartej w formule memory cafe  (lub Alzheimer cafe), która ma na celu wsparcie społeczności opiekunów naturalnych, ale też integrację społeczną osób żyjących z demencją. Chcemy współtworzyć miejsce bezpieczne, które łączy możliwość odpoczynku poprzez kontakt ze sztuką i muzeum. Charakter przestrzeni i spotkań wytchnieniowych będzie odzwierciedleniem potrzeb samych uczestników.
• Wystawy – ekspozycje prezentujące temat demencji z różnych perspektyw: rzeczników, artystów-opiekunów oraz przybliżenie działań artystycznych osób żyjących z demencją. Zaczniemy od współpracy ze studentami i artystami. W Strefie Otwartej umożliwimy dialog między sztuką a życiem osób demencją, podkreślając znaczenie ich perspektywy w kulturze. W kolejnych odsłonach chcemy prezentować i badać twórczość artystów, którzy poznali świat demencji poprzez chorobę swoich bliskich, obserwację i interpretację, a następnie artystów po diagnozie, u których procesy twórcze uległy zmianie i tych, którzy pod wpływem choroby zaczęli tworzyć.

Dzięki zaangażowaniu ekspertów oraz lokalnej społeczności, „Muzeum dla demencji” stanie się przestrzenią wzmacniania więzi międzyludzkich, edukacji i wspólnego odkrywania piękna sztuki w kontekście wyjątkowych wyzwań codzienności. Demencja stanowi jedno z najpoważniejszych wyzwań zdrowotnych współczesnego świata.

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na świecie żyje ponad 55 milionów osób z demencją, a liczba ta może wzrosnąć do 78 milionów w 2030 roku i do 139 milionów w 2050 roku. W Polsce problem ten również jest znaczący. Szacuje się, że na samą chorobę Alzheimera cierpi od 370 do 460 tysięcy osób, a łącznie z innymi formami demencji liczba chorych przekracza 600 tysięcy. Co trzy sekundy na świecie diagnozowany jest nowy przypadek demencji, co podkreśla pilną potrzebę edukacji, wsparcia i integracji osób dotkniętych tym schorzeniem.

Program

28 marca odbędzie się pierwsze spotkanie – konferencja otwierająca cały cykl. W trakcie wykładów eksperci wyjaśnią pojęcie demencji, jej objawy w przebiegu różnych chorób, a także założenia programu „Pozytywne podejście do opieki” („Possitive approach to care”) w opiece domowej i instytucjonalnej.  Spotkanie zamknie wykład na temat możliwości zmiany, wdrażania rozwiązań, wykorzystania nowych technologii w terapii.

Dzień później, 29 marca, odbędzie się spotkanie z opiekunami funkcjonalnymi, którzy na co dzień zawodowo zajmują się opieką w ośrodkach pomocy społecznej i ośrodkach dziennego wsparcia. Będą oni mogli wziąć udział w warsztatach Opieka w demencji oparta na kompetencjach. Program „Pozytywne podejście do opieki” Teepy Snow.

Na kolejnym spotkaniu, zaplanowanym na 16 maja, zgłębimy temat diagnozy i opieki długoterminowej. Najprościej mówiąc, dowiemy się, jacy specjaliści mają znaczenie w procesie diagnozy i opieki, czyli do kogo możemy się udać. Przybliżymy perspektywę neuropsychologiczną, neurologiczną, pielęgniarską, neurologopedyczną, dietetyczną. Wszystko to w podejściu uważnym na pacjenta.

16 czerwca odbędzie się spotkanie, które zamknie część dotyczącą ogólnej wiedzy o demencji. Będzie mowa o podejściu i metodyce Montessori Senior, opiece hospicyjnej, długoterminowej opiece pielęgniarskiej, współpracy z ośrodkami dziennego wsparcia, a także o komunikacji z osobami, które doświadczają zmian poznawczych. Ekspertki opowiedzą o sposobach i wyzwaniach w komunikacji z rodziną i o sytuacji opiekunów rodzinnych.

Nieco wcześniej, także w czerwcu, podejmiemy pierwszą próbę stworzenia wspólnej przestrzeni wytchnieniowej dla opiekunów rodzinnych. Chcemy stworzyć miejsce inspirowane ideą memory cafe i zaprosić opiekunów na spotkanie warsztatowe z certyfikowaną psychoterapeutką i trenerką osobistą. W tym samym czasie odbędą się zajęcia dla osób z demencją prowadzone przez przeszkolony zespół Muzeum Śląskiego. 

Sztuka i demencja

Po przerwie wakacyjnej, kontynuując cykl spotkań, przejdziemy do zagadnień konotacji sztuki i demencji. Przyjrzymy się instytucjom i organizacjom, które skutecznie, z wielkim zaangażowaniem, realizują programy muzealne kierowane do osób z demencją i ich partnerów w opiece. Porównamy dobre praktyki z Europy i z USA. Takie działania są dowodem na systemowe wsparcie udzielane przez instytucje. Będą badania i ciekawostki. Dowiemy się, w jaki sposób malarstwo, muzealnictwo, opowieści, literatura czy taniec mogą  zmienić perspektywę w opiece, wpłynąć na pracę mózgu i zmianę codzienności osoby chorującej. Ogromne znaczenie ma dla nas przywołanie postaci artystów z diagnozą demencji, a także innych osób, które pod wpływem choroby zaczęły wyrażać siebie poprzez sztukę. Mamy nadzieję, że zrealizujemy nasze nieśmiałe zamierzenie – pokażemy, że w przebiegu demencji sztuka ma znaczenie, podobnie jak otoczenie osoby chorującej, także to współkreowane przez instytucje kultury.

Wydarzenia będą dostępne także on-line. Wykłady będą tłumaczone na polski język migowy.

Będą dostępne napisy na żywo.

Osoby tworzące projekt i zaproszeni goście

Zespół Muzeum Śląskiego:

Anna Dąbrowa – koordynatorka dostępności, tłumaczka, audiodeskryptorka. W Muzeum Śląskim od 2015 roku zajmuje się wdrażaniem dostępności dla osób z różnymi potrzebami. Absolwentka filologii rosyjskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ukończyła liczne kursy i szkolenia z zakresu dostępności, przekładu audiowizualnego i tworzenia audiodeskrypcji, języka migowego oraz metod pracy z osobami z demencją, w tym warsztaty z Metody Montessori Senior Lifestyle. Inicjatorka i koordynatorka programu „Muzeum dla demencji” w Muzeum Śląskim.

Katarzyna Kościelny – kustoszka w Dziale Plastyki Nieprofesjonalnej Muzeum Śląskiego, kuratorka wystaw. Absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim oraz studiów muzeologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jej praca zawodowa skupiona jest wokół zagadnień związanych z twórczością nieakademicką, intuicyjną, w szczególności twórczością nurtu art brut. W projekcie „Muzeum dla demencji” traktuje sztukę jako narzędzie służące komunikacji i nawiązywaniu głębszych relacji.

Magdalena Kędzierska – teatrolożka, literaturoznawczyni, muzealniczka, edukatorka, wykładowczyni Szkoły Aktorskiej Teatru Śląskiego, doktorantka Uniwersytetu Śląskiego, adiunktka w Centrum Scenografii Polskiej. Od 2017 roku współtworzy zespół Muzealnego Uniwersytetu Seniora w Muzeum Śląskim. Wcześniej asystentka reżysera w Teatrze Śląskim, wykładowczyni uniwersytetów trzeciego wieku i lektorka języka włoskiego.

Magdalena Niziołek – kustoszka w Dziale Sztuki Muzeum Śląskiego, kuratorka wystaw. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Śląskim oraz Uniwersytecie Wrocławskim. Jej praca zawodowa skupiona jest wokół polskiego plakatu, współczesnego designu, a w szczególności porcelany. W projekcie „Muzeum dla demencji” skupia się na aspekcie wykorzystania szeroko pojętej sztuki do pracy z osobami z demencją.

Dominika Szczech – absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Kulturoznawczyni, muzealniczka, kuratorka wystaw, fotografka. Kierowniczka Działu Dokumentacji Mechanicznej Muzeum Śląskiego w Katowicach. Interesuje ją relacja pamięci i fotografii. W ramach prowadzonej działalności muzealnej pozyskuje do zbiorów obiekty związane z tematem demencji w celu popularyzacji zagadnienia za pośrednictwem sztuki. Jako studentka była wolontariuszką
w domach seniora.

dr Kamil Myszkowski – adiunkt w Dziale Dokumentacji Mechanicznej Muzeum Śląskiego w Katowicach. Kurator wystaw fotograficznych, animator życia kulturalnego, edukator. Artysta wypowiadający się przy pomocy fotografii, autor wystaw indywidualnych, uczestnik zbiorowych. Interesuje go terapeutyczne oddziaływanie fotografii na człowieka. W programie „Pierwsze takie lato” prowadził warsztaty fotograficzne dla mieszkańców Domu Pomocy Społecznej „Przystań” w Katowicach.

Alina Kondla – ukończyła studia magisterskie na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego oraz studia podyplomowe na kierunku historia sztuki na Uniwersytecie Śląskim. Na co dzień przewodniczka i edukatorka. W Muzeum Śląskim oprowadza grupy o zróżnicowanych potrzebach, w tym osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Była wolontariuszką w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Katowicach.

dr Michał Burdziński – kustosz Działu Sztuki Muzeum Śląskiego. Przygotował kilka wystaw o plastyce i dizajnie XIX, XX i XXI wieku, a także był współkuratorem Głuszy – wystawy poświęconej komunikacji, sztuce, historii i kulturze osób g/Głuchych. Prowadzi także działania popularyzatorskie (głównie wykłady i oprowadzania) dla różnych grup odbiorców. Brał udział w inicjatywie „Pierwsze takie lato”, w ramach której uczestniczył w warsztatach tańca dla mieszkańców Domu Pomocy Społecznej „Przystań” w Katowicach. Interesuje go twórczość artystów żyjących z demencją (m.in. Ann Adams).

Małgorzata Paul – etnolożka, kustoszka, absolwentka Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, filii w Cieszynie i Podyplomowego Studium Muzeologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 2007 roku związana z Działem Etnografii Muzeum Śląskiego w Katowicach. Uczestniczka wielu badań terenowych. W Muzeum Śląskim zdobyła doświadczenie w pracy z osobami z niepełnosprawnościami sensorycznymi, gdzie współtworzyła wystawy dedykowane osobom niewidomym. Prowadzi spotkania wokół etnografii z osobami starszymi.

Tomasz Kręciszek – certyfikowany przewodnik w Muzeum Śląskim. Przez 12 lat pracował jako opiekun w domach seniora oraz doraźnie w Ośrodku Interwencji Kryzysowej. Szczególną uwagę kierował do osób z demencją. To doświadczenie uznaje za kluczowe w swoim życiu. 

Ludwika Mach – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, gdzie ukończyła studia na kierunku projektowanie graficzne z wyróżnieniem. Od ponad dziesięciu lat tworzy projekty edytorskie, brandingowe oraz materiały promocyjne, koncentrując się na spójności, dostępności i sile wizualnego przekazu. Autorka identyfikacji wizualnej „Muzeum dla demencji”. Współkoordynuje działania w ramach Strefy Otwartej – inicjatywy promującej dokonania studentów kierunków artystycznych i projektowych naszego regionu, których prace prezentowane są cyklicznie na terenie Muzeum Śląskiego.

Wojciech Bednarski – absolwent Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie (Wydział Wychowania Artystycznego, kierunek: edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, specjalizacja: projektowanie graficzne). W pracy zawodowej od 14 lat związany z projektami dla instytucji kultury, w tym wieloma projektami inkluzywnymi. Przy projektowaniu, zarówno na wystawach jak i w publikacjach, dużą rolę odgrywa dla niego perspektywa osób z różnymi potrzebami. W zespole wdraża dobre praktyki projektowania i walczy o słuchanie głosu odbiorców. Jako współkoordynator przestrzeni ekspozycyjnej Strefa Otwarta zainicjował współpracę z Instytutem Sztuk Plastycznych na Wydziale Sztuki i Nauki o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego w obszarze działań twórczych studentów opartych o interpretację tematyki związanej z demencją.

Zaproszeni do projektu goście:

dr Barbara Wrona – filozofka, badaczka (w zakresie bioetyki, neuroestetyki), trenerka, związana z Fundacją Kobiety w Opiece, autorka podręczników i programów wspierających instytucje kultury w pracy z osobami z demencją, dwukrotna stypendystka Ministra Kultury, koordynatorka licznych projektów międzynarodowych na rzecz seniorów i osób z niepełnosprawnościami poznawczymi.

Aneta Jędrejko – trenerka w programie „Positive Approach To Care” Teepy Snow, pedagożka, logopedka i pracowniczka socjalna, opiekunka zawodowa i terapeutka w Dziennym Domu Pomocy Fundacji Akme w Poznaniu. W swojej codziennej pracy wykorzystuje wiedzę i doświadczenie zdobyte zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii bezpośrednio od osób zmagających się z demencją.  

dr Aneta Banek-Tabor – biolożka i pielęgniarka, zajmuje się edukacją w zakresie towarzyszenia w opiece osobom ze szczególnymi potrzebami, koncentrując się na zaspokajaniu potrzeb biopsychospołecznych i duchowych podopiecznych oraz uwrażliwieniu opiekunów na wielkie problemy geriatryczne. Pracowniczka Urzędu Marszałkowskiego Województwa Zachodniopomorskiego, Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej. W ramach III edycji projektu Region Dobrego Wsparcia wspiera opiekunów osób niesamodzielnych – faktycznych, formalnych i zawodowych. 

dr Anna Janowicz – doktor nauk społecznych, wykładowczyni na Wydziale Nauk Społecznych i Humanistycznych Uniwersytetu WSB Merito w Gdańsku, pełnomocniczka zarządu Fundacji Hospicyjnej  s. edukacji i rozwoju, autorka i współautorka publikacji oraz badań dotyczących pozamedycznych aspektów opieki i opieki nieformalnej, autorka monografii Opiekunowie rodzinni. Wyzwania i możliwości wsparcia (Warszawa 2019). Inicjatorka i koordynatorka projektów na rzecz wsparcia opiekunów rodzinnych oraz lokalnych i ogólnopolskich projektów rozwoju wolontariatu opiekuńczego w opiece instytucjonalnej i domowej na rzecz osób wymagających wsparcia i ich opiekunów. Członkini Pomorskiej Rady ds. Kobiet, członkini Grupy ds. aktywizmu i wolontariatu przy Ministerstwie ds. Społeczeństwa Obywatelskiego oraz wiceprzewodnicząca Zespołu ds. standaryzacji usług opieki wytchnieniowej, powołanego przez Wojewodę Pomorską Beatę Rutkiewicz.

Monika Stroińska – gerontopsycholog, założycielka Centrum Montessori Senior, absolwentka Uniwersytetu Genewskiego i Uniwersytetu Montpellier III z tytułem magistra psychopatologii i neuropsychologii starzenia się. Wieloletnia praktyka na oddziale poznawczo-behawioralnym w Szpitalu Uniwersyteckim w Montpellier pozwoliła jej wyspecjalizować się w dziedzinie niefarmakologicznych metod radzenia sobie z zachowaniami reaktywnymi. Jej pasją są rozwiązania usprawniające funkcjonowanie poznawcze u osób z zaburzeniami neurpoznawczymi. Jest też autorką książek Montessori Senior w krajach francuskojęzycznych i w Polsce.

Magda Kaczmarska (USA) – założycielka DanceStream Projects (USA, Nowy Jork) – organizacji, której celem jest praktykowanie tańca w społecznościach lokalnych przy współpracy z osobami starszymi oraz osobami z demencją. Jest mentorką Global Arts in Medicine Fellowship w Lagos w Nigerii, badaczką, stażystką Atlantic Fellows for Equity in Brain Health (USA, Irlandia). Uzyskała tytuł magistra tańca i choreografii oraz tytuł licencjata z biochemii i biofizyki molekularnej na Uniwersytecie w Arizonie. Jej dociekania naukowe skupione są na tematyce wpływu tańca na zdrowie mózgu.

Izabela Butniewicz – psychoterapeutka i superwizorka gestalt (certyfikaty EAGT i ECP), trenerka warsztatu umiejętności psychospołecznych (rekomendacja I stopnia PTP). Ma wieloletnie doświadczenie w pracy z grupami, wspieraniu osób w trudnych sytuacjach życiowych oraz inspirowaniu ludzi w procesie zmiany. Jest autorką artykułów poruszających tematykę obciążeń międzypokoleniowych osób będących jednocześnie dziećmi starzejących się rodziców i  rodzicami dorastających dzieci oraz wyzwań lekarzy w pracy z pacjentami. Interesuje ją zagadnienie współzależności osób, które wymagają i udzielają opieki.

Marlena Meyer – gerontopedagog, wieloletni trener „Positive Approach to Care” Teepy Snow, słuchaczka 3-letnich studiów dementia studies na Uniwersytecie Stirling w Szkocji. Specjalizuje się w tematyce chorób przebiegających z demencją. Od lat prowadzi działania edukacyjne na rzecz destygmatyzacji osób z diagnozą choroby Alzheimera i chorób pokrewnych. Skupia się na godności w opiece, prawach chorych z demencją i multidyscyplinarnym wsparciu po diagnozie. Dąży do pełnego włączenia osób z demencją w młodym wieku do kampanii edukacyjnych o zdrowiu mózgu w Polsce.

Agnieszka Cysewska – od 30 lat pracowniczka wojewódzkich, samorządowych instytucji pomocy społecznej oraz organizacji pozarządowych. Pełniła funkcję dyrektorki DPS-u w Stawiskach prowadzącego program standaryzacji placówki oraz DPS-u w Sopocie dla osób w podeszłym wieku, w którym jako pierwsza w Polsce wprowadziła sztuczną inteligencję (robota społecznego Fokę Paro) do terapii dla osób żyjących z demencją. Obecnie jest dyrektorką Centrum Integracji Społecznej w Pucku oraz członkinią Zespołu ds. standaryzacji usługi opieki wytchnieniowej przy Wojewodzie Pomorskiej w Gdańsku.

Agata Korgól – doświadczona pielęgniarka specjalizująca się w leczeniu ran. Prowadzi prywatną praktykę w Pruszczu Gdańskim, gdzie zajmuje się leczeniem ran, ale również ich profilaktyką oraz edukacją zdrowotną. Aktywnie edukuje pacjentów, opiekunów i specjalistów, dzieląc się wiedzą także w mediach społecznościowych (@agata_leczy_rany). 

Tatiana Lewicka – neurologopeda, psycholog. Specjalizuje się w pracy z pacjentami mającymi zaburzenia poznawcze i komunikowania się wskutek uszkodzenia obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego, ze szczególnym uwzględnieniem chorób neurozwyrodnieniowych. Jest autorką publikacji naukowych i pomocy dydaktycznych dla osób dorosłych z zaburzeniami komunikacyjnymi. Współprowadzi grupę wsparcia Śląskiego Stowarzyszenia Alzheimerowskiego, jest też członkinią POLSPEN. 

dr hab. n. med. Joanna Siuda – specjalistka neurologii, kierowniczka Katedry i Kliniki Neurologii Wydziału Nauk Medycznych Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach, kieruje Oddziałem Neurologii z Pododdziałem Udarowym w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym im. prof. Kornela Gibińskiego w Katowicach. Jest autorką licznych publikacji naukowych dotyczących chorób neurozwyrodnieniowych. Zajmuje się m.in. diagnostyką i leczeniem osób z chorobą Alzheimera i chorobą Parkinsona oraz innymi schorzeniami przebiegającymi z otępieniem i zaburzeniami ruchowymi. 

dr n. med. Urszula Skrobas – neurolożka,zatrudniona w Klinice Neurologii Dorosłych Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Stażystka programu Atlantic Fellow for Equity in Brain Health w Global Brain Health Institute na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco (kohorta 2023–2024) oraz laureatka stypendium edukacyjnego Polskiego Towarzystwa Neurologicznego w zakresie neurogeriatrii na Karolinska Institute w Sztokholmie (2024). Realizuje projekt pilotażowy dotyczący identyfikacji potrzeb osób żyjących z demencją o młodym początku w Polsce.