VII Festiwal Twórczości Integracyjnej „Bliżej siebie”

Już po raz siódmy odbył się Festiwal Twórczości Integracyjnej „Bliżej siebie”, organizowany przez Szkołę Podstawową nr 8 w Trzebini. I choć wykonawcy byli najróżniejsi – od przedszkolaków, aż po dorosłych uczestników warsztatów terapii zajęciowej, to występowali wspólnie, bez podziału na grupy czy kategorie.

Repertuar festiwalu mógł się podobać, co zresztą dobitnie pokazały żywiołowe reakcje zgromadzonej publiczności - oglądaliśmy pięciolatki w „Tańcu z łyżkami”, podziwialiśmy występ Rafała Korczyńskiego z zespołem, który poderwał wszystkich skoczną, żydowską muzyką. Zobaczyliśmy wiązankę „Dance Mexicana” Wesołej Kapeli oraz piosenkę „To cała prawda” Piotra Rubika w wykonaniu zespołu Światełko. Pomiędzy występami uczniowie odczytywali swoje Listy do Ojca Świętego, który jest patronem szkoły.

Szkoła istnieje od 1993 roku i od samego początku słynęła ze swej wrażliwości i otwartości na tematykę osób niepełnosprawnych. Zanim jeszcze pojawił się pomysł festiwalu władze szkoły, nawiązały współpracę z wieloma placówkami pracującymi z osobami niepełnosprawnymi w powiecie. – Zapraszamy warsztaty terapii na nasze imprezy, niektóre zresztą głównie im dedykujemy – opowiada pani dyrektor Ilona Ptak. – Oni odwdzięczają się nam tym samym. W 2000 r. po raz pierwszy odbył się Festiwal Twórczości Integracyjnej i do dzisiaj działa w niezmienionej formule. Nie jest konkursem, nie ma wyłaniać najlepszych, lecz pozwalać wystąpić każdemu i co ważne żaden uczestnik nie odchodzi z pustymi rękami. Staramy się uhonorować każdego – wyjaśnia pani Ptak. Oprócz festiwalu, drugą sztandarową imprezą są wiosenne zawody sportowe dla osób niepełnosprawnych. Co ciekawe, trzebińska placówka nie jest nominalnie szkołą integracyjną, lecz po prostu stara się przyjmować każdego ucznia, jeśli wie, że może mu pomóc. A formy tej pomocy stale rozbudowuje – powstał gabinet terapii zajęciowej, zespół wczesnego wspierania rozwoju oraz sala rehabilitacyjna. - Wszystkie te działania możliwe są dzięki przychylności władz powiatowych oraz ludzi dobrego serca – kończy naszą rozmowę pani dyrektor.