Powstaje Centrum Nauki Kopernik
Ogród na dachu, Park Odkrywców, planetarium - to tylko niektóre z licznych atrakcji zaplanowanych przez twórców projektu Centrum Nauki Kopernik.
Wizualizacja projektu
19 lipca 2007 r. oficjalnie przedstawiono końcowy projekt, który wygrał konkurs na budowę centrum nauki w Warszawie. Został on stworzony w pracowni RAr 2 Laboratorium Architektury. Szefem, a jednocześnie autorem projektu jest dr Jan Kubec. Inicjatorami budowy są: Miasto st. Warszawa, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Ministerstwo Edukacji Narodowej.
Autor projektu, dr Jan Kubec
Centrum Nauki będzie pierwszym w Polsce, interaktywnym muzeum techniki, które zamiast pokazywać historię rozwoju nauki, będzie tłumaczyć jak funkcjonuje otaczający nas świat.
Oficjalne przedstawienie projektu
Budynek Centrum składa się z dwóch modułów w kształcie litery "L", które mają 12 m. wysokości i składają się 3 kondygnacji - jednej podziemnej i dwóch naziemnych. Poza tym będą się tam znajdować: ogród na dachu, otwarte na Wisłę patio z oczkiem wodnym i sceną na wodzie, Park Odkrywców z zabawkami edukacyjnymi, oraz galeria sztuki w południowej części Parku, od strony Mostu Świętokrzyskiego.
Wizualizacja projektu
Najmocniejszym akcentem w całej konstrukcji będzie planetarium, którego fasada zostanie zrobiona z rastrowanego, barwnego szkła, dzięki czemu nocą widać będzie złotą, podświetloną kopułę. Za dnia planetarium swoją sylwetką ma przypominać wielki, rudy głaz rzucony na brzeg Wisły. Będzie tam również platforma widokowa, zbudowana na wysokości 16 m.
Wizualizacja projektu
W budynkach zaplanowano interaktywne ekspozycje, pogrupowane tematycznie, np. ścieżki dotykowe czy zapachowe, a także wiekowo, np. dla najmłodszych w wieku 3-6 lat i dla starszych. Będą tam również laboratoria pozwalające na samodzielne odkrywanie cudów techniki, przyrody, światła itp. Poza tym swoje miejsce znajdą tam kawiarnie, restauracje, sale konferencyjne i warsztaty.
Poza kwestią dostępności i interaktywnych ekspozycji na podkreślenie zasługuje fakt, że Centrum jest zaprojektowane jako budynek ekologiczny. Podstawą projektu jest założenie zminimalizowania kosztów eksploatacji budynku. Zostanie to zrealizowane m.in. poprzez stworzenie "naturalnego" obiegu powietrza wewnątrz budynku - co ograniczy do minimum system klimatyzacji, a także poprzez celowo zaprojektowane kratery/patia, pełniące rolę porów skóry dla "oddychającego" budynku.
Wizualizacja projektu - krater/patio
Również rastrowane szkło, z którego zrobiona będzie kopuła planetarium zostało wybrane celowo - matowa, kolorowa powierzchnia nie będzie stanowiła niebezpieczeństwa ani dla kierowców - oślepianych niejednokrotnie przez odbicie słońca w szklanych ścianach, ani dla ptaków, które nie będą się o nią rozbijać w locie
Wszystkie ekspozycje w Centrum Nauki Kopernik będą całkowicie
dostępne dla osób niepełnosprawnych, łącznie z ogrodami na
dachu, mieszczącymi się na wysokości 12 m. Dla lepszego
dostosowania budynku Centrum do potrzeb osób z różnymi
niepełnosprawnościami, projekt był na bieżąco konsultowany ze
Stowarzyszeniem Przyjaciół Integracji, które zgłosiło kilka uwag
odnośnie jego dostępności. Podobnie ma być również przy
projektowaniu eksponatów, które mają byś w pełni dostępne dla
wszystkich zainteresowanych, dlatego też SPI pozostaje w stałym
kontakcie z inicjatorami budowy.
Komentarze
brak komentarzy
Polecamy
- PFRON wesprze organizacje pomagające powodzianom
- Już jest! Nowy numer „Integracji” w całości poświęcony komfortkom (PDF podstawowy i PDF dostępny)
- Instytut Wzornictwa Przemysłowego już po raz 31. organizuje Konkurs Dobry Wzór!
- Świadczenie wspierające. Zespoły najczęściej przyznają między 95 a 100 punktów
Co nowego
- Czy dodatek dopełniający będzie zgodny z konstytucją? Wątpliwości Biura Legislacyjnego Senatu
- Dodatkowy zasiłek opiekuńczy dla opiekunów dzieci z terenów dotkniętych powodzią
- Szach Mat w Bielsku-Białej – XXI Międzynarodowy Integracyjny Turniej Szachowy
- Oświadczenie o likwidacji Koalicji na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością
- Choroba Gauchera - wizytówka polskiego podejścia do chorób ultrarzadkich
Dodaj komentarz