Świat w swoim rozmiarze

Kąpiel w wannie to przyjemność. Niestety, wejście do niej już nie zawsze. W przypadku osób z ograniczoną sprawnością ruchową najczęściej jest to niemożliwe. Niezwykle trudno jest także ludziom niewysokim.

fot. Piotr Stanisławski
Pani Ewa Opielewicz i dziennikarz "Integracji" w łazience dostosowanej dla osób niskich.

Państwo Ewa i Rafał Opielewiczowie, współzałożyciele Polskiego Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych Niskiego Wzrostu, mieszkają w bloku. Standardowo wyposażenie każdego mieszkania jest na tym samym poziomie. Dla osób niskiego wzrostu oznacza to codzienną udrękę. Wszystko jest za wysoko: umywalka, muszla klozetowa, trzeba się niemal wspinać do wanny, a nawet do gniazdek i kontaktów. Dopóki jest się młodym, można wiele przeboleć, ale z wiekiem traci się sprawność.
Niedawno państwo Opielewiczowie dostosowali swoją łazienkę. Na szczęście na rynku są materiały i produkty, dzięki którym można znacznie podnieść komfort życia. I jeszcze uzyskać na to 80 proc. dofinansowania z PFRON.

Wanna z nieba

Główny element przeznaczony do remontu w łazience państwa Opielewiczów stanowiła wanna. Poprzednia była zbyt wysoka. Trudno było do niej wejść, a jeszcze trudniej z niej wyjść. Szczęśliwie okazało się, że firma Koło ma w ofercie stosunkowo niską prostokątną wannę (170x80 cm) o nazwie „NOVA TOP Bez Barier", przeznaczoną dla osób starszych i niepełnosprawnych.
Wanna ma ryflowane, antypoślizgowe dno i nie jest głęboka. Łatwiej jest do niej wejść ze względu na znajdujący się od strony łazienki szerszy brzeg, na którym można usiąść. Dodatkowo wyprofilowane wnętrze ułatwia kąpiel. Wanna kosztuje ok. 900 zł i w porównaniu z zachodnimi produktami nie jest droga. Często może natomiast nie być jej w magazynach sklepów, ale w każdym z nich powinni ją na zamówienie sprowadzić.
Następnie państwo Opielewiczowie zdecydowali się na obniżenie umywalki. Należało ją zdemontować, zmienić układ rur w ścianie i zamontować na nowo. Podobnie było z muszlą klozetową: należało kupić nową, mocowaną do ściany, którą można powiesić możliwie jak najniżej. Również i tutaj należało liczyć się z koniecznością zmiany układu rur.
Później zdecydowano się na zakup terakoty antypoślizgowej. Koniecznie musiała być położona przy wannie. Nie można jednak liczyć na to, że ze środków PFRON wyłożymy terakotą całą, np. 10-metrową łazienkę. Podobnie jest z glazurą, której z dofinansowania może wystarczyć np. tylko na oklejenie wanny, o ile w ogóle na ten cel dostanie się pieniądze.
Dla państwa Opieewiczów niezwykle ważne było zamontowanie uchwytów przy wannie i muszli klozetowej. Ich zdaniem lepiej jest wybrać urządzenia trochę droższe, ale lepszej jakości, bo przecież mają służyć przez lata i nie mogą zagrażać bezpieczeństwu użytkownika. Ostatnim etapem remontu było obniżenie gniazdek i kontaktów, co wiązało się z kuciem ścian i zmianami w układzie przewodów elektrycznych.

 
fot. Piotr Stanisławski
Muszla klozetowa obowiązkowo podwieszana, żeby można ją byto zamocować na odpowiedniej wysokości.

fot. Piotr Stanisławski
Wysokość wanny dopasowana jest do wzrostu jej użytkowników. Na ścianie dodatkowo zamontowano uchwyt. Na zdjęciu widać fakturę antypoślizgowego dna.

Jak zdobyć dofinansowanie?

W ramach likwidacji barier architektonicznych można uzyskać ze środków PFRON nawet 80-procentowe dofinansowanie do takiego remontu, jednak w kwocie nie większej niż 15-krotność przeciętnego wynagrodzenia. Należy złożyć wniosek do zgodnego z miejscem zamieszkania Powiatowego lub Miejskiego Centrum Pomocy Rodzinie. Niezmiernie istotne jest, żeby nie rozpoczynać prac remontowych i nie kupować materiałów przed podpisaniem umowy o dofinansowanie. Tylko ostateczna umowa określa kwoty, jakie Centrum Pomocy Rodzinie zgadza się refundować.
O dofinansowanie tego typu mogą starać się „osoby niepełnosprawne, które mają trudności z poruszaniem się, jeżeli są właścicielami nieruchomości lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości albo posiadają zgodę właściciela lokalu lub budynku mieszkalnego, w którym stale zamieszkują" (Rozp. MPiPS z dn. 25.06.2002 r. - Dz. U. nr 96 poz. 861 z późn. zm.).
W przypadku państwa Opielewiczów do wniosku (dostępnego w Centrach Pomocy Rodzinie) wystarczyło dołączyć:
-  kopię odcinka renty
-  poświadczenie o zameldowaniu w danym lokalu
-  orzeczenie o stopniu niepełnosprawności
- oświadczenie o planowanym terminie wykonywania prac
- projekt i kosztorys prac.

Projekt i kosztorys przygotowuje się dopiero po wizycie w domu przedstawicieli Centrum Pomocy Rodzinie, którzy spisują protokół stanu sprzed remontu. Kosztorys powinna wykonać i opatrzyć pieczątką firma remontowa. Trzeba zapomnieć o robieniu czegoś „na lewo" przez znajomą „złotą rączkę". Na wszystko trzeba mieć rachunki i faktury, inaczej nie będzie to wliczone w koszt remontu. Projekt może być odręczny, natomiast przy sporządzaniu kosztorysu, warto wziąć pod uwagę, że urzędnicy mogą „obciąć" niektóre kwoty.
Nie należy też liczyć na to, że wszystko zostanie zaakceptowane. Każde Centrum Pomocy Rodzinie może mieć własne kryteria, na co daje pieniądze, a na co nie.
Po zakończeniu remontu ponownie zjawiają się przedstawiciele Centrum Pomocy Rodzinie. Po dokonaniu przez nich odbioru inwestycji wypłacane są pieniądze, tzn. - przelewane na konto osoby bądź firmy, która płaciła za materiały. Może być tak, że za wszystko zapłaciła firma remontowa i w związku z tym, jeśli otrzymało się 80 proc. dofinansowania, to naszym kosztem jest tylko pozostałe 20 proc.
Niezależnie od tych procedur, zawsze należy nam się relaks w nowej wannie.

PRZYKŁADOWY KOSZTORYS
Wanna - 900 zł
Demontaż wanny - 200 zł
Montaż wanny - 300 zł
Muszla klozetowa - 600 zł
Demontaż muszli klozetowej -150 zł
Montaż muszli klozetowej - 350 zł
Hydraulika - 200 zł
Terakota antypoślizgowa (4m2 = 4x40 zł/m)-160 zł
Uchwyty przy wannie - 250 zł
Uchwyty przy muszli klozetowej- 250 zł
Demontaż umywalki - 100 zł
Montaż umywalki - 150 zł
Obniżenie gniazdek i kontaktów- 200 zł
Układanie terakoty i glazury- 320 zł
Glazura (2 m2 = 2 x 40/m) - 80 zł
Materiały: klej, gips itp. - 300 zł
RAZEM: 4510 zł
Pieczątka wykonawcy