Kiedy pierwsze czytanie projektu ustawy o uzupełniającym świadczeniu pielęgnacyjnym?

Komisja PET słusznie uznała, że problem dostępności do świadczenia pielęgnacyjnego - w skrócie - dla rodziców-emerytów - zawarty jest już w jej projekcie ustawy o uzupełniającym świadczeniu pielęgnacyjnym (druk 745). Jako autor jednej z petycji (BKSP-145-IX-29/19), na podstawie których powstał projekt tej ustawy zaniepokojony jestem faktem, że nie przystąpiono jeszcze do jej czytania i wdrożenia słusznych założeń tego projektu w zakresie zmian nabycia uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego w ustawie o świadczeniach rodzinnych. Sprawa jest bardzo istotna, gdyż tylko rodzice-emeryci pozbawieni są w dalszym uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego (w części stanowiącej różnicę między wysokością świadczenia pielęgnacyjnego a wysokością własnej emerytury), pozostałe grupy rodziców (opiekunów) taką możliwość już posiadają i w ten sposób otrzymują miesięcznie prawie jeden tysiąc złotych więcej niż rodzice-emeryci, a rocznie ponad 10 tys. zł więcej. Z jednej strony jest to przepaść finansowa a z drugiej strony nierówne traktowanie rodziców z tej samej grupy wspólnej. Nierozwiązany problem świadczenia pielęgnacyjnego dla rodziców-emerytów ciągnie się już od 2014 roku, kiedy to wprowadzono diametralnie różne zasady przyznawania zasad i wysokości świadczenia pielęgnacyjnego nie uwzględniając w grupie osób uprawnionych do tego świadczenia rodziców-emerytów. Problem narastał i ciągle narasta i nie widać końca jego rozwiązania, chociaż jest już projekt ustawy, który mógłby zmienić sytuację. Brak równoległego poparcia parlamentarzystów i strony rządowej w rozwiązanie tego problemu i w końcu uznania słusznych głosów rodziców-emerytów, którzy wychowują swoje niepełnosprawne od urodzenia dziecko przez 30-40-50 lat i dłużej bez pomocy ze strony państwa wykładając na tę opiekę własną emeryturę (najczęściej najniższą), gdy tożsame matki-niepracujące otrzymują dwukrotnie większą gratyfikację finansową ze skarbu państwa. I to jest właśnie przepaść finansowa, o której wcześniej wspomniałem. Natomiast prawdziwe i realne zaniepokojenie budzi fakt, że nawet Pan Minister Paweł Wdówik podczas ostatniego wideo czatu nie wspominał o świadczeniu pielęgnacyjnym na dowód czego przytoczę fakt, że wśród moich osobistych pytań do Pana Ministra było również pytanie dotyczące świadczenia pielęgnacyjnego, ale nie zostało odczytane. Panu Ministrowi zaprezentowano pierwsze moje pytanie dot. rozszerzenia nazwy Strategii na Rzecz Osób Niepełnosprawnych, a drugiego - dotyczącego świadczenia pielęgnacyjnego już nie odczytano. Stąd odnoszę wrażenie, że sprawę świadczenia pielęgnacyjnego dla rodziców-emerytów należy wyciszać i nie podejmować dialogu z tą grupa osób.