Zajęcia wspomagające dla dzieci

Uczeń niepełnosprawny szkoły integracyjnej oprócz codziennych lekcji ma możliwość uczestniczenia w zajęciach rewalidacyjnych i specjalistycznych zajęciach wspomagających. Decyzję o umieszczeniu dziecka w klasie integracyjnej podejmuje się na podstawie orzeczenia do kształcenia specjalnego, wydanego przez uprawnione poradnie psychologiczno-pedagogiczne.

Dokument zawiera opis niepełnosprawności, diagnozę oraz zalecenia do pracy z dzieckiem. Każdy uczeń przed przyjęciem do placówki integracyjnej badany jest przez szkolny zespół ds. rekrutacji. Kiedy w orzeczeniu brakuje szczegółowych zaleceń, na początku roku szkolnego po obserwacji i analizie faktycznych umiejętności dziecka wychowawca, pedagog wspierający i inni specjaliści kierują je na odpowiednie zajęcia.

RODZAJE ZAJĘĆ WSPOMAGAJĄCYCH:

1. INDYWIDUALNE ZAJĘCIA REWALIDACYJNE rewalidacja: inaczej usprawnianie zaburzonych funkcji. Treści zawarte w programie nauczania mogą być dla ucznia trudne i niezrozumiale. Podczas zajęć rewalidacyjnych ma on możliwość ponownego przerobienia i utrwalenia zagadnień z lekcji, a tym samym wyrównania braków. Podczas zajęć rewalidacyjnych dzieci uczą się też zachowań prospołecznych - samodzielności i radzenia sobie w trudnych sytuacjach.
2. ZAJĘCIA LOGOPEDYCZNE - ćwiczenia z logopedą, których celem jest poprawa zaburzonych funkcji mowy.
3. ZAJĘCIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ - prowadzone przez wykwalifikowanych terapeutów. Integracja sensoryczna określa procesy odbioru wrażeń zmysłowych docierających do ciała dziecka i przetwarzanych w układzie nerwowym na odpowiednie reakcje. Zaburzenia w przepływie tych informacji powodują złe funkcjonowanie systemu przedsionkowego, prioproceptywnego, dotykowego i słuchowego. Dziecko np. broni się przed dotykiem, nie orientuje się w schemacie swojego ciała, ma kłopoty z koncentracją i koordynacją ruchów. Ten rodzaj terapii jest przydatny dzieciom autstycznym czy z cechami ADHD. Ćwiczenia wykonuje się w ruchu liniowym, równolegle do ziemi, lub rotacyjnym - na podwieszanym sprzęcie terapeutycznym. Poprawiają one działanie systemu przedsionkowego, stymulują rozwój dziecka, wyciszają je i odprężają.
4. TERAPIA MATEMATYCZNA - to program "Matematyka w formie zabawy" dla dzieci o tzw. obniżonych kompetencjach matematycznych, czyli mających problemy z liczeniem, z myśleniem w kategoriach matematycznych.
5. TERAPIA MOTORYKI RĘKI - dla dzieci z zaburzeniami tzw. małej motoryki: brakiem płynności ruchu, słabym odruchem chwytnym czy sztywnymi paluszkami. Ćwiczenia mają na celu podniesienie sprawności rąk, poprawienie płynności i precyzyjności ruchów, doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
6. REEDUKACJA - celem tych zajęć jest wyrównanie dysharmonii rozwojowych. Kierowane są na nie dzieci z zaburzoną pracą analizatora wzrokowego, słuchowego, u których występują kłopoty z czytaniem i pisaniem.
7. REHABILITACJA - ćwiczenia usprawniające i wzmacniające układ mięśniowy dziecka, poprawiają ogólną kondycję i sprawność fizyczną, zwiększają wydolność układu oddechowego. Program wszystkich zajęć jest ustalany przez terapeutów i pedagogów indywidualnie. Na początku i pod koniec roku szkolnego przeprowadzane są badania określające stan wyjściowy i stopień poprawy umiejętności oraz kondycji zdrowotnej dziecka. Każdy rodzaj terapii przynosi zamierzony sukces, jeśli jest ona prowadzona systematycznie. Dlatego angażowani są również rodzice. Szkoła prowadzi dla nich instruktaże, jak pracować z dzieckiem w domu, aby dodatkowo utrwalać umiejętności nabyte w czasie terapii.

Konsultacja: mgr Halina Kotula, Wicedyrektor Ds. Integracji Zespołu Szkół z Oddziałami Integracyjnymi nr 69 w Warszawie

Źródło: INTEGRACJA 2/2005
Opracowanie: Magdalena Gajda