Już dziś drugi LIVE z Pełnomocnikiem Rządu Pawłem Wdówikiem! Oglądaj od 14:00!

1. Kiedy doczekamy się podmiotowego i indywidualnego traktowania w zakresie opieki? Kiedy zasiłek opiekuńczy będzie przeznaczony dla ON, a nie np. rodzica? W ten sposób uniknęlibyśmy dyskryminacji ON i nierównego traktowania opiekunów faktycznych. Usługi opiekuńcze - asystent osobisty wyklucza osoby zamieszkałe na wsiach, gdyż ani samorządy ani stowarzyszenia nie są zainteresowane tematem. Czy jest jakiś plan by nie dyskryminować ON z mniejszych miejscowości? Świadczenie pielęgnacyjne przypisane do ON z uwzględnieniem stopnia niesamodzielności rozwiązałoby częściowo ten problem. To ON byłaby pracodawcą swojego opiekuna z rodziny lub obcego, decydowałaby kto się nią zajmuje, w jakim zakresie i miejscu zamieszkania lub placówce opiekuńczej. Tak się dzieje w Europie, a u nas pielęgnujemy wojenkę między opiekunami, którzy czują się często zasadnie pokrzywdzeni. 2. Kiedy w końcu doczekamy się reformy orzecznictwa, by urealnić drastyczne i nieprzystające do siebie różnice w obrębie kolejnych stopni orzeczeń? Mija 6 rok konsultacji, ile jeszcze czasu potrzeba na bezsensowne konsultacje, rozpoczynające się ciągle na nowo, bo zmienia się urzędnik? Problemy wynikłe z niesprawności są te same przecież. Czy tak trudno sięgnąć po dobre wzorce wypracowane w czasie w Europie, po co szukać czegoś i nie robić nic? 3. Kiedy urealnione zostaną refundacje sprzętu ortopedycznego? Podstawowy, toporny sprzęt mieszczący się w ramach limitu często nie nadaje się do użytku lub wręcz pogłębia niesprawność i niesamodzielność. Np. jest mi konieczny sprzęt podstawowy: wózek o sztywnej ramie, z kubełkowym oparciem i dodatkami - koszt ok.17 tys zł; wózek elektryczny z minijoystickiem, odpowiednim fotelem, miejscem na respirator - koszt ok. 50 tys zł; koflator bym mogła odkaszlnąć duszące mnie śluzy - koszt ok. 24 tys. zł (brak refundacji); i wiele jeszcze sprzętów ułatwiających opiekę nade mną i moje życie. Jak to pogodzić z rentą socjalną 1200 zł, dodatkiem 500+ i nawet jak już nastąpi cud, pracą dostosowaną do takiej totalnej niesamodzielności, jaką mam ja i wielu Polaków zamkniętych w swoich domach i łóżkach? 4. Ogromne środki trafiające do organizacji pozarządowych niestety są w większości marnotrawione na bezsensowne projekty, gdzie np. beneficjent z łapanki po raz 10 korzysta z kursu obsługi komputera. Gdzie nie ma odpowiedniej kwalifikacji uczestników, gdzie liczy się tak naprawdę ile zarobią osoby realizujące projekt, a nie efekt faktyczny. Pomysł by to organizacje przejęły realizację pomocy asystenta osobistego ze środków rządowych spowoduje mnóstwo zmarnowanych środków i nieefektywną pomoc tym, którzy jej potrzebują.