Toruń: Droga do samodzielnej komunikacji

Poznawanie symboli piktograficznych, samodzielne ich tworzenie oraz dostęp do specjalnych książek komunikacyjnych dobranych na podstawie indywidualnych możliwości percepcyjnych – to droga do samodzielności uczniów z upośledzeniem umysłowym z Zespołu Szkół nr 26 w Toruniu.

W projekcie „Rozmawiam, chociaż nie mówię – alternatywne porozumiewanie się uczniów Zespołu Szkół nr 26 w Toruniu" wzięło udział 90 dzieci, także niemówiących, z głębszym upośledzeniem umysłowym. Przeszkolono także 21 nauczycieli-terapeutów.

– Dla każdego ucznia przygotowano książkę komunikacyjną dobraną do jego możliwości percepcyjnych. Dzięki temu aktywnie uczestniczą oni w kontaktach z innymi ludźmi. Skoro nasi uczniowie nie mogą mówić, staramy się ich otaczać obrazami. Każda rzecz w naszej szkole ma przypisany piktogram, a identyczne symbole znajdują się w książkach komunikacyjnych uczniów. Dzięki temu uczniowie ci porozumiewają się bez słów, pokazując odpowiednie obrazki – mówi magazynowi "Dobre praktyki Europejskiego Funduszu Społecznego w Polsce"  Maja Niewiadomska, koordynator projektu.

Uczniowie poznawali symbole, które oznaczały przedmioty, osoby, czynności czy sytuacje. Do ich zadań należało także samodzielne tworzenie piktograficznych planów zajęć i regulaminu klasowego.

Praca już przyniosła wymierne efekty. Sylwia Sulecka, nauczycielka i współautorka projektu, opowiedziała o tym, jak jeden z uczniów chciał kupić kanapkę. Kiedy skontaktował się z ekspedientką za pomocą komunikatora, ta nie wiedziała, jak się zachować. Chłopiec był jednak uparty i tak długo zwracał się do sprzedającej, aż został obsłużony. – Nasz uczeń samodzielnie zamówił posiłek i ładnie podziękował. Takie sytuacje pokazują, że warto w pracy z dziećmi niemówiącymi stosować alternatywne i wspomagające metody komunikacji – komentuje Sulecka.