ME w parakajakarstwie: srebro dla Tomasza Moździerskiego

Na odbywających się w Chorwacji Mistrzostwach Europy w parakajakarstwie, rozgrywanych równolegle z ME seniorów sprawnych, wystartowała czteroosobowa reprezentacja Polski. Na podium stanął tylko jeden zawodnik kadry - Tomasz Moździerski (klasa TA).

Do Zagrzebia przyjechało tylko 30 zawodników z 11 krajów europejskich. Czasami sportowców było zbyt mało, by spełnić wymogi formalne w poszczególnych biegach, i część startów miała charakter jedynie pokazowy. Co istotne jednak, zawody te jak zawsze rozgrywały się w formule integracyjnej.

Polskę reprezentował czteroosobowy zespół: dwoje doświadczonych i dwoje początkujących zawodników. Start Moździerskiego zakończył się sukcesem (zawodnik zdobył medal), narzekać może natomiast Jakub Tokarz startujący w konkurencji K1 (kajaki) i V1 (canoe, czyli łódź polinezyjska ze stabilizatorem, napędzana jednym wiosłem). W grupie Tokarza było za mało zawodników. W V1 startował w grupie łączonej ze sprawniejszymi zawodnikami i zakończył rywalizację na czwartej pozycji. W kajakach zaś był pierwszy, niemniej startowało jedynie czterech zawodników, a to zbyt mało, by spełnić kryteria formalne i walczyć o medale mistrzostw Europy.

Nieźle spisał się Marcin Straburzyński (grupa LTA), który zarówno w kajakach (K1), jak i w canoe (V1) ukończył rywalizację na szóstej pozycji. Absolutną debiutantką była Agnieszka Kopeć (startowała w K1 i V1), jednak w jej przypadku - podobnie jak w przypadku Tokarza - było zbyt mało zawodników, by móc przyznać tytuły mistrzowskie.

- Odczuwamy pewien niedosyt - mówi Romuald Schmidt, pełnomocnik Polskiego Związku Kajakowego ds. Parakajakarstwa i prezes Zarządu Sportowego Stowarzyszenia Inwalidów START w Poznaniu. - Przyjechało za mało zawodników. Na mistrzostwa świata, które odbyły się w Poznaniu, było ich ponad 90. Tu liczyliśmy na więcej. Tak czy inaczej, to dyscyplina, którą czeka ogromny rozwój. Po igrzyskach w Londynie, gdzie kajaków jeszcze nie będzie, wszyscy zabiorą się do pracy. Cztery lata to sporo czasu.

Za cztery lata bowiem w Rio de Janeiro parakajakarstwo będzie jedną z dyscyplinparaolimpijskich . Na pewno nie zabraknie tam Polaków, którzy już teraz stanowią jeden z silniejszych zespołów na świecie. Tymczasem przed nami pierwsze w historii mistrzostwa Polski w parakajakarstwie, które odbędą się w drugiej połowie sierpnia w Poznaniu. Naturalnie rozegrane zostaną w formule integracyjnej równolegle z MP seniorów sprawnych.

Parakajakarstwo jest stosunkowo młodą dyscypliną sportu. W 2009 roku Międzynarodowa Federacja Kajakarstwa (ICF) rozpoczęła współpracę z Międzynarodową Federacją V’a (IVF) aby zainaugurować Program Rozwoju Parakajakarstwa, a tym samym rozpowszechnić kajakarstwo na skalę światową wśród osób niepełnosprawnych i umożliwić osobom z dysfunkcjami narządu ruchu, uprawianie sportu wymiarze rekreacyjnym i wyczynowym.

Zawodnicy - w zależności od rodzaju dysfunkcji i sprawności - klasyfikowani są do jednej z trzech klas: LTA, TA i A (parakajakarstwo w wymiarze wyczynowym obejmuje tylko osoby z dysfunkcjami narządu ruchu).  Najogólniej ujmując, można stwierdzić, że grupa A obejmuje osoby z ciężkimi dysfunkcjami narządu ruchu, u których zachowana została sprawność kończyn górnych, grupa TA - osoby z lżejszymi dysfunkcjami narządu ruchu, u których zachowana została sprawność kończyn górnych i tułowia, a grupa LTA - osoby, u których została sprawność kończyn górnych, tułowia i nóg – dysfunkcje narządu ruchu występują w najmniejszym stopniu. Zawodnicy startują w konkurencjach: 200 m kobiet i mężczyzn K1 (kajak) i V1 (kanu ze stabilizatorem ) w trzech klasach niepełnosprawności.

W 2009 roku w Halifax w Kanadzie odbyły się pierwsze mistrzostwa świata w parakajakarstwie; wzięło w nich udział siedem reprezentacji narodowych. Także w tym roku w Polsce za sprawą poznańskiego Stowarzyszenia START parakajakarstwo zaczęło przybierać formy zorganizowane.

W 2010 roku ICF odniosła sukces, który miał decydujące znaczenie dla rozwoju dyscypliny na całym świecie. W czasie drugich mistrzostw świata w Poznaniu wystartowało ponad 60 zawodników z 27 krajów, z pięciu kontynentów. Tym samym dyscyplina spełniła kryteria niezbędne do uznania jej za dyscyplinę paraolimpijską. W grudniu 2010 r. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski (IPC) nadał parakajakarstwu status takiej dyscypliny - wejdzie ona do programu igrzysk w Rio de Janerio w 2016 roku.

W 2011 roku mistrzostwa świata odbyły się na Węgrzech w Szeged, w kolejnym roku - w Poznaniu, gdzie wystartowało już ponad 90 zawodników z 30 reprezentacji narodowych (drugie miejsce Polski w punktacji olimpijskiej).

Przełomowym momentem w historii polskiego parakajarkarstwa był koniec 2011 roku; wówczas Polski Związek Kajakowy oficjalnie włączył tę dyscyplinę w swoje struktury.

Szczególną cechą parakajakarstwa jest to, że zawody rangi mistrzostw świata lub kontynentu organizowane są wspólnie w zawodami osób pełnosprawnych. Dyscyplina paraolimpijska „przenika się” wzajemnie z olimpijską i obie nabierają charakteru integracyjnego; to obok wioślarstwa ewenement w świecie sportu.

Włączenie parakajakarstwa do igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku determinuje aktualnie plany i strategie jego rozwoju w wielu krajach świata.